"Zijn Australische vriend Jerry sneed de spijker uit zijn voet met een mes dat door het vuur ontsmet werd. Je trapt namelijk op alles. Metaal, hout, stenen, etensresten en .... lijken". Neen, dit is geen nieuw thriller verhaal te koop bij het Goede Boek. Dit komt rechtstreeks uit de nieuwsbrief van een jeugdvriend Nathanaël van Ammel die samen met zijn vrouw in Tacloban (Filippijnen) woont. Na dagen van onzekerheid kwam het verlossende nieuws: Nathanaël leeft. Zijn vrouw zat tijdens de tyfoon al in Manila maar Nathanaël probeerde tevergeefs het huis en bedrijf te redden. Maar alles is vernield...gone. De ramp in de Filippijnen komt dichterbij dan eerst gedacht. Mijn sponsorkind is ook nog steeds vermist. Een sprankeltje hoop is wel dat Compassion nog geen bericht heeft gekregen van overleden kinderen.
Het is inmiddels meer dan 10 dagen geleden dat de tyfoon Haiyan over de Filippijnen trok. Op ieders netvlies staan de beelden van de verwoesting die de storm aangericht heeft. Overal komen grote en kleine hulpacties op gang en worden geld en middelen ingezameld. Naast dat alles wil ik je aandacht focussen op Nathanaël en Marissa. De vader vertelt dat hij met hun zoon heeft kunnen skypen. Hij is nu in Cébu. Hij ziet er getrokken uit. Naar zijn zeggen is hij 8 kilo afgevallen in 5 dagen tijd. Hij heeft veel hoofdpijn en ook nachtmerries over wat hij heeft meegemaakt.
Spijker
Nathanaël had inderdaad een spijker in zijn voet. Het eiland is vol modder, rommel en puin. Bij het lopen trap je op van alles zoals metaal, hout, stenen, etensresten, en ... lijken. ’s Nachts kreeg hij veel pijn aan zijn voet en deze begon zelfs zwart te worden. Hij had koorts. Met een mes dat door het vuur ontsmet werd, heeft zijn Australische vriend Jerry de spijker eruit gesneden. "Ik heb niet geweend, maar wel getierd". Het Belgische B-Fastteam heeft alles gezuiverd en antibiotica gegeven. Hij heeft verder ook snijwonden op diverse plaatsen die soms begonnen te etteren. Die heeft hij behandeld met alcohol.
Haiyan
Dat de storm zwaar zou zijn wist hij, maar zo zwaar. Vooral de golven hebben veel kapot gemaakt. Eigenlijk was het een tyfoon en een tsunami samen. De zee spoelde zowat 6 à 7 km het land in, sleepte alles mee en weer terug de zee in. Op die manier kwamen boten midden in de stad te liggen.Tijdens de storm verbleef hij samen met Jerry op een appartement in de stad. Hij had zijn Nederlandstalige en Engelse bijbel, zijn laptop en enkele klederen meegenomen.
Het water bleef stijgen en ze waren van plan naar de zolder te gaan en eventueel te zwemmen, maar het dak waaide weg. Ze moesten in het water blijven staan. Hij is zijn harde schijf van zijn pc vergeten mee te nemen. Dat betekent: alle foto's van huwelijk, werk en leven weg.
Samen met Jerry had Nathanaël een bedrijf voor copracake opgestart. Dit is gemalen pulp van kokosnoten dat verwerkt wordt in veevoeders. Maar alles is verwoest, ondanks dat het bedrijfsgebouw uit betonstenen en metaal was geconstrueerd. Het is nu overleven en hulp bieden waar het kan. Er werkten 20 Fillipinos bij hem. Ook hun families hebben nu geen werk en dus geen inkomen meer. Een aantal wordt trouwens nog vermist.
Ouders van Marissa
Een tante van Marissa en haar familie woonden in een stevig huis aan de kust. Het water dreef ze naar de zolder waar ze later hulp kregen. Marissa's familie is ook alles kwijt en lijden honger. Marissa heeft inkopen gedaan en gaat vandaag of morgen de familie bezoeken om te helpen. Ze hopen dat het niet te laat is. Eerder vertrekken kon gewoon niet.
Ze heeft een soort kleine autobus gehuurd om alles te vervoeren en zal zowat 24 uur onderweg zijn. Haar familie woont in het westen van Samar (op kaartje rechtsboven Tacloban). De ouders van Marissa hebben 10 kinderen.
Onherkenbaar
Het getroffen gebied is wel drie keer zo groot als België. Tacloban is een spookstad geworden. De stad ligt bijna volledig plat waardoor niets meer herkenbaar is. Overal modder, water, lijken, voedselresten en de stank van vele lichamen, kadavers van dieren die nog niet geborgen zijn.
Er zijn duizenden doden, niet alleen in de stad maar ook in de wijde omgeving. Van 8 uur ’s avonds tot 5 uur ’s morgens moet men binnenblijven omdat het te gevaarlijk is. Er wordt veel gestolen. Het leger patrouilleert. Er rijden auto’s rond maar niemand weet meer van wie de auto is.
Toch rapen mensen de moed bijeen om door te gaan. Nathanaël heeft andere christenen proberen op te zoeken, maar zonder resultaat. Zijn ze dood? Of vertrokken?Een Fillipino die bij hem werkte in de fabriek had op aanraden van Nathanaël daar een schuilplaats gezocht met zijn vrouw en drie kinderen. Die plaats zou veiliger zijn dan hun schamele woning naast het fabriek. Maar het dak werd afgerukt, het water bleef stromen en kwam hoog te staan. De familie zocht een veilig heenkomen onder de vrachtwagen bij het bedrijf. Na de storm is Nathanaël onmiddelijk gaan kijken. De familie was een verdrinkingsdood nabij, maar konden gelukkig worden gered.
Waanzinnig
“Het is zo waanzinnig!”. Nathanael voelt zich volledig ontredderd. Hij is de Heer dankbaar dat hij nog leeft. Zijn grootste zorg is om eerst zijn schoonfamilie te helpen. Het bouwen van een kleine bescheiden woning en zo hen op weg te helpen. Hij vraagt om gebed voor wijsheid en bewaring voor haar familie. Hij is van plan om vrijdag terug te keren naar Tacloban en om verder te helpen.
Jij kan helpen!
Wie Nathanaël en Marissa wil helpen om hun leven weer te kunnen op bouwen en anderen te helpen kunnen hen financiëel ondersteunen.
Dit is zijn rekeningnummer in België:
IBAN BE10 0013 0892 8104
BIC GEBABEBB
Ten name van: Nathanaël van Ammel, Heule, België
Vermeld daarbij: Support Nathanaël en Marissa.
