Een meisje in een lang vergeten tuin kijkt hoopvol naar de lucht, alsof daar iets meer is dan we kunnen zien. Rondom haar liggen haar schatten: sprookjesachtige knopjes en porseleinen bloemetjes. Ze is mooi, dit meisje, haar kleuren krachtig en warm.

Ze is de creatie van een unieke dame, die met haar keramieken schepping iets van zichzelf en van haar Maker aan de wereld probeert te tonen.  Ze is tot slot ook een award, die zal uitgereikt worden op 1 november.

Ik heb het over de keramieken beeldhouwwerken van Nausika Raes, natuurlijk. Zij is namelijk de maakster van de Breeze Awards (niet het event, maar de daadwerkelijke awards die mensen in hun handen krijgen). Haar werk doet de Oscars blozen, omdat haar beeldjes zo veel mooier zijn. Geen saai, gouden stokstijf mannetje voor de christenhelden van Vlaanderen. Nee, zij krijgen een klompje poezie als prijs, vol fantasie en beweging.

Alleen al om zo een beeld op mijn tafel te staan hebben zou ik wel genomineerd willen worden! Is het niet geweldig dat je niet per se een muzikant of schrijver hoeft te zijn om God te aanbidden met kunst? Nausika uit in haar werk waarvoor ze staat, wat ze belangrijk vind. “Een kunstwerk laat steeds iets zien van zijn maker. Voor mij  is dat heel duidelijk in de schepping. Ik geniet enorm van de natuur en zijn verscheidenheid die mij wijst op een machtige creatieve God.” vertelt ze.

En niet alleen vindt ze in het werken met klei een manier om zichzelf als kind van God te tonen, maar groeit ook door het te doen. Nausika: “ Ik ben erg perfectionistisch en met het kleien leer ik dat het eerste beeld niet altijd is zoals ik het wil. Ik moet het dan nog eens proberen, en nog eens. Het is niet erg om het verkeerd te doen en het opnieuw te proberen. Zo kijkt God ook naar ons, met een genadig hart. “

Naast twee gezegende handen heeft Nausika ook een creatieve en frisse manier om naar kerkdiensten te kijken: “Ik denk dat we af en toe eens mogen afstappen van onze klassieke vorm van samenkomen en op zoek gaan naar andere manieren van God eren. Waarom maken we niet eens gezamenlijk een boswandeling met tussendoor citaten of teksten over de schepping die ons op God wijzen?

Ook bij de aankleding van het kerkgebouw zouden we creatiever kunnen zijn. Waarom geen prachtig schilderij vooraan ophangen of een inspirerend beeld waarnaar we kunnen kijken en ervan genieten.  Voor mij helpt dat vaak meer om me op God te richten. God leren kennen kan op heel veel manieren. Waar is onze verwondering gebleven? Laten we daar naar op zoek gaan en bij God terecht komen!”

Het Capitole afzeggen? Een bos reserveren? Wat denken jullie?

Of toch naar Gent trekken en daar eens even goed tijd nemen om te genieten van de mooiste awards ooit gemaakt: de beeldjes van Nausika Raes. 

Meer over Nausika en haar kunstwerken: www.nausika.be