Al een aantal jaren ga ik samen met mijn vader naar Christmas Rock Night in Ennepetal (Duitsland). Het is een christelijk rock/metal festival van 2 dagen en op zaterdag nog een gezamenlijke kerkdienst. Een aantal dingen springen er steeds voor mij uit:
- Niemand loopt daar zat rond ondanks dat er in de omgeving wel bier te verkrijgen is
- Een losse omgang tussen de bands en de fans, je kan gewoon gaan praten met de bandleden
- Veel bands maken ook gebruik van hun tijd op het podium om iets over God of hun geloof te delen.
Een aantal van de verhalen die ze hebben gedeeld wil ik dus met jullie delen. Dit is dus een artikel over een festival zonder op de muziek in te gaan, moet kunnen vind ik.
Fallstar
De eerste band die ik zag (gedeeltelijk dan toch) omdat ik eigenlijk op de volgende band (Sacrety) aan het wachten was, was Fallstar. De muziek was niet slecht maar ik kende de liedjes niet. Wat me wel raakte was dat de zanger op een bepaald moment over zijn pijnlijke thuis situatie sprak. Zijn vader is als kind verkracht geweest, dit had een drugs- en drankprobleem als gevolg. Op een bepaald moment, toen ze naar het ziekenhuis moesten om de maag van zijn vader leeg te pompen, ging het zelfs zo ver hat hij wenste dat zijn vader zou sterven (nu heeft hij er wel spijt van). Nu, een jaar later is er veel veranderd. Zijn vader, die hem ook christelijk had opgevoed kwam er samen met God weer bovenop. Het is eigenlijk wel een mooi voorbeeld van hoe God altijd voor een oplossing kan zorgen, hoe zwaar en uitzichtloos de situatie ook is/lijkt.
Disciple
De zanger van Disciple (een van mijn persoonlijke favorieten) sprak over wanneer we helemaal tegen de grond zitten en het allemaal niet meer aan kunnen. Dat Jezus zich dan naar ons bukt, Zijn hand uitstrek, ons optrekt en in Zijn armen dragt. We maken allemaal fouten en vaak zijn we onze eigen vijand. Maar ook dan blijft God van ons houden.
Ze brachten ook een nieuw nummer dat nog nooit gespeeld was. In dat lied werd gezongen "lead me out of this cemetery, lead me on to your sanctuary" dit sprak mij persoonlijk heel erg aan omdat als je het moeilijk hebt enorm bemoedigend kan zijn. Hoe moeilijk we het ook krijgen op aarde we hebben steeds het vooruitzicht om dicht bij God in de hemel te zijn.
Wolves at the gate
De gitarist van wolves at the gate deelde het volgende met ons: "Het is fantastisch dat we de bijbel hebben. Het woord van God. Ik vroeg me af waarom God ons dat heeft gegeven. Waarom zou Hij zich bezig houden met ons. Het is fantastisch dat Hij ons op die manier zich kenbaar maakt aan ons. Jesaja 1:18 is mijn lievelingsvers:
Kom en laten we kijken wie er gelijk heeft, zegt de Here . Al waren uw zonden rood als scharlaken, Ik maak ze wit als sneeuw. Al waren ze vuurrood, ze zullen worden als witte wol.
Als we denken over dat vers dan zien we dat God ons gemaakt heeft. God zegt: "kalmeer en laten we er over praten". Als er een insect in ons huis komt, knielen we dan neer om er mee te praten en te vragen om naar buiten te gaan? Nee, we pletten het en pakken een zakdoek om het op te ruimen. In Jesaja 40 (vers 22) staat dat wij zoals sprinkhanen zijn voor God, MAAR Hij slaat ons niet dood, Hij wilt met ons praten. God zegt: "ook al zijn je zonden zoals donkerrood bloed..." [Onderbreekt zichzelf en gaat hier verder] Heb je ooit al eens bloed op je T-shirt gehad? Dat geeft vlekken en krijg je er niet meer uit zonder het kapot te maken. Maar dat is wat God doet, Hij wast onze zonde weg en maakt ze wit als sneeuw. Mij lijkt het ongelofelijk dat God dat voor ons wilt doen, maar God vind ons waardig genoeg om dat toch voor ons te doen."
Het was dit jaar dus ook weer een fantastische editie. Zaterdag was naar mijn mening wel de beste dag omdat er een sterk hoofdpodium was van 15 uur tot 1 uur. Ik kijk alvast al uit naar volgend jaar en wie weet zie ik jou daar dan ook wel!
