“Verkondig het evangelie, desnoods met woorden.”
Een uitspraak van Franciscus van Assisi die ons zeer aanspreekt. Het is een moderne versie van een wandtegelwijsheid aan het worden: op facebook, twitter en in interviews kun je deze uitspraak lezen. We worden ons er steeds meer van bewust dat we ons geloof in de praktijk moeten brengen, dat we op die manier veel meer impact kunnen hebben.
Je ziet deze tendens ook in de evangelicale wereld. De jongere generatie heeft veel meer interesse in sociale rechtvaardigheid, mensenhandel, armoede en milieuproblematiek. Er is een bewustwording gaande dat het evangelie niet alleen van belang is voor het leven hierna.
We zoeken naar een geloof dat ‘werkt’; werkt in de zin van Jacobus: wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? (Jak.2:14).
Maar ik ben soms bang dat deze uitspraak zo populair is omdat we ook niet meer weten wát we nu precies geloven. En hoe kun je iets uitleggen als je het zelf niet weet?
Dus zeggen we maar:
“Verkondig het evangelie, desnoods met woorden.”
Ik vrees er alleen voor dat deze uitspraak vaak ook bij woorden blijft. Want als je daadwerkelijk anders leeft, dan komen de vragen wel. Dan zal je toch met woorden moeten uitleggen wat je gelooft en wat je motiveert om zo te leven.
Laatst las ik een leuke variatie op deze uitspraak: zeggen dat we het evangelie moeten verkondigen, desnoods met woorden, is gelijk aan zeggen dat we de armen te eten moeten geven, desnoods met voedsel.
En inderdaad, je kunt je op verschillende manier inzetten om voedsel aan de armen te geven, bijvoorbeeld geld inzamelen, mensen bewustmaken van de armoede om hen heen, maar als dat geen daadwerkelijk voedsel voor de armen tot resultaat heeft, dan ben je niet geslaagd in je opzet.
Op dezelfde manier is het belangrijk om te helpen, om te delen, om je voor rechtvaardigheid in te zetten, maar als je aan het eind van de dag niets hebt gezegd, ben je goed bezig geweest, maar heb je het evangelie niet verkondigd. Want in Romeinen vraagt Paulus: hoe kunnen ze in hem geloven als ze niet over hem hebben gehoord? (Rom.10:13,14).
Dus verkondig het evangelie met woorden én daden. Beide zijn niet van elkaar te scheiden. Zonder en overtuigende levensstijl zijn onze woorden leeg, zijn we hypocriet, maar zonder woorden zijn onze daden nietszeggend.
