Time To Turn

Ik lust geen chocolade, en toch...

27.03.2009

Al jaren kijken mensen mij scheef aan als ik zeg dat ik geen chocolade lust. Al jaren zie ik dan ook chocoladekoekjes of -desserts aan mijn neus voorbij gaan. Ik heb echt al een paar keer geproefd en ik vind de geur echt niet aantrekkelijk. Het is zelfs zo erg dat als mijn mooie vrouw chocolade eet, ze er niet op moet rekenen dat ik haar nog zal kussen voor dat de chocolade 'uitgewerkt' is!

En toch... en toch heb ik een chocoladefondue georganiseerd.

Een andere afwijking is het feit dat ik nogal chaotisch door het leven ga, en eigenlijk vind ik dat meestal niet zo erg... tenzij er natuurlijk weer twee zaken op hetzelfde moment zijn gepland. 

En toch... en toch heb ik een chocoladefondue georganiseerd. Buiten nog enkele afwijkingen heb ik ook enkele stokpaardjes. Je krijgt me op één van m'n stokpaardjes door te beginnen over de klimaatcrisis of over sociale rechtvaardigheid en onze (on)verantwoordelijkheid als christen daarbij. Net als miljoenen anderen wil ik zo graag de wereld verbeteren! Maar ik weet ook dat bv. fairtrade producten kopen daar niet zo heel veel aan zal doen.

En toch ... en toch heb ik een fairtrade chocoladefondue georganiseerd.

Waarom?

Omdat de situatie in andere delen van de wereld mij raakt. Zeker als ik besef dat mijn manier van leven daar invloed op heeft (bv. Door kleding te kopen die Chinese kinderhandjes hebben gemaakt, hou ik de kinderarbeid in leven). Maar ook omdat ik wil laten zien dat het anders kan. En zeker omdat ik geloof dat we als christenen geroepen zijn om ervoor te zorgen dat onze impact op deze wereld van eeuwigheidswaarde is.

En waarom een fairtrade chocoladefondue?

De internationale organisatie Stop the Traffik (strijdt tegen mensenhandel) was de laatste week van november bezig met een poging om de grootste fairtrade chocoladefondue ter wereld te organiseren. Dit om aandacht te vragen voor de vele kindslaven die ontvoerd en verhandeld worden en die onder gevaarlijke omstandigheden lange uren moeten werken op de cacaoplantages in Ivoorkust. Mensen samenbrengen rond een fonduepot is dus een ideale manier om aandacht te vragen voor deze problematiek. Ik begon te bidden: "Heer, U weet dat ik geen chocolade lust en dat ik soms een ramp ben wat organiseren betreft, maar ik wil U graag dienen door hieraan mee te werken."

Daarna zocht ik naar dé hotspot voor chocolade in Gent, wist de eigenaar te overhalen en samen met één van mijn beste vrienden regelden we chocolade bij Oxfam, maakten we een flyer en een Facebook-groep en vroegen Niels van Stop the Traffik om zijn verhaal te komen doen op ons bruin feestje. De smulparty was meer dan geslaagd: 75 chocoladefreaks daagden op en kregen onze boodschap te horen. En we konden STT 150 euro schenken. De eigenaar van de chocoladebar was zelfs zo tevreden dat hij ons vroeg om nog een feestje te organiseren! Wie weet!

Moraal van het verhaal?

Ondanks al m'n gebreken heb ik dankzij Gods voorzienigheid en samen met mijn vrienden toch een positieve impact gehad op het leven van 75 mensen (en op het leven van de fairtrade cacaoboeren). Ik weet dat als zelfs ik het kan, heel veel andere mensen dat ook kunnen! Het leukste van al is dat je eigenlijk geen fondue moet organiseren om een positieve impact te hebben. Denk gewoon na bij alles wat je doet wat de impact daarvan is voor een ander, hier of in een ander werelddeel.