Elke maand schrijf ik een artikeltje over een misvatting rondom evangelisatie. Daarbij kijk ik vooral naar mijn eigen tegenreacties, mijn eigen drijfveren om het niet te doen. Het gaat over de spanning in mij tussen de pijn van mensen verloren te zien gaan en de angst om anders te zijn dan hen. Misschien heb jij wel last van dezelfde zaken? Dan is dit artikel voor zowel voor jou als voor mij!
De vorige keer schreef ik over de misvatting dat het nutteloos zou zijn om met mensen op straat te gaan praten over God. Maar voor mezelf persoonlijk is er nog iets sterker dat me tegenhoudt: het zit heel diep in mij ingeplant. Dat is het idee dat ik helemaal niet het recht hebt om tegen mensen te zeggen hoe het zit. Want het wodt overal als een mantra herhaald: “jij gelooft het jouwe, ik geloof het mijne, en het is allebei waar”.
Eén waarheid
Maar ja, daar zit je dan. Je wordt of bent christen, en je beseft dat dit niet waar kan zijn. Dat het de wetten van de logica tart om te zeggen dat God wel bestaat en tegelijkertijd niet bestaat. Het bestaan van God is geen interpretatie, zoals ‘deze rok is mooi of is niet mooi’. Het is of waar, of niet waar. En dat is zo voor alle andere Bijbelse waarheden, de zaken die Jezus zegt. Ik ben Jezus helemaal gaan geloven en daar wordt het dus weer moeilijk – want door wat Hij zegt kan ik niet rustig in alleen in een hoekje gaan zitten geloven, hoe fijn ik dat ook zou vinden. Mijn vlees wilt niemand lastig vallen, maar mijn God zegt mij: “heb uw naasten lief als uzelf”. Ik ben zelf ongelofelijk dankbaar dat mensen met mij hebben gesproken, moedig zijn geweest, al mijn weerstand hebben aanvaard en voor mij hebben gebeden, tot ik gered was. Die onzelfzuchtige liefde heeft ervoor gezorgd dat ik nu niet naar de hel ga. Anderen liefhebben als mijzelf wilt zeggen: hen ook dienen op die manier, of ze nu op mij zitten wachten of niet.
Maar wilt dat dan weer zeggen dat anderen liefhebben betekent dat we geen oor voor hun mening hebben, dat we hen gewoon proberen te indoctrineren? Nee! Laat ons dat Vlaamse respect voor een ander zijn geloof en mening aan God geven en door Hem laten gebruiken. Laten we hen de schoonheid van de boodschap tonen zonder te domineren! Ik droom ervan om met Summer Breeze een bloemenhuis te maken op een dijk aan de zee, daar allerlei zaken aanbieden: muziek over God, een babbel over Hem en gebed, profetische portretten en dergelijke meer. En uit onze bloemenmuren halen we allemaal bloemen met bijbelverzen tevoorschijn die we uitdelen aan voorbijgangers. Geen controle proberen nemen over mensen, maar hen laten komen naar de waarheid en de schoonheid van het evangelie. “Tell the truth in the most beautifull way possible”, zoals Andrew Peterson zegt. Wil jij dit met ons uitproberen? Wil je samen met ons een vrije val maken en zien wat er gebeurt? Dan ben je zeer welkom! Meer informatie vind je HIER. Hopelijk tot in juli!
