De nachtwacht van de Nacht zonder Dak
of wat zij die in een krot sliepen niet weten
Toen Monique (de vrouw van 57 uit het artikel, die eigenlijk maar 56 is en er 46 uitziet) besliste om mee te doen aan de Nacht zonder Dak, zei ik spontaan: "dan kom ik nachtwaken". "Ah, dat is goed" zei ons Rebecca (Becky voor alle anderen), "we zoeken nog mensen".
Even later ontving ik de instructies per mail. Ik ging ervan vanuit dat het een rustig nachtje zou worden. Bij aankomst was ik onder de indruk van de professionaliteit van de bewaking. Daar zitten enkele beroepsmensen tussen! Echte bewakers bedoel ik, die dat als job doen. En die leidden alles in zeer goede banen.
Terug in het leger
Na de, voor mij altijd emotionele, Breeze Awards, was het tijd om mijn radio, badge en vestje in ontvangst te nemen. Eventjes dacht ik dat terug in het leger was, alleen met veel moderner materiaal.
"Teamleader aan alle agenten", klonk het over de radio in mijn rechteroor. En er volgde een instructie, zoals er die nacht nog vele zouden volgen. Wat te doen als er brand was, als er een krot wegwaaide, als iemand onderkoeld dreigde te raken,… Iedereen kreeg zijn plaats aangewezen en regelmatig wisselden we eens. Ik begon aan de deur van het Depot.
De Werf
Tegen 10 uur begon iedereen zijn krot te bouwen. Van sommigen kreeg ik de indruk dat ze dat elke dag deden. Die waren snel klaar en het leek een perfecte kartonnen tent.
23u30: "Guy aan Teamleader. Binnen 15 minuten sluit het depot, als er nog mensen naar het toilet moeten, moet dat nu gebeuren". Er kwam een volksverhuizing op gang! De heel lieve en toffe medewerkers van het Depot bleven graag nog enkele minuten langer op post. Tot de laatste deelnemer zijn ding gedaan had.
De ongelooflijk enthousiaste, hartverwarmende bende van de Kings Kids deed wat langer over de bouw, maar ze genoten er des te meer van. Tegen een uur of twaalf lagen de meesten toch in hun kot. In de Boy's Zone moesten hier en daar enkele prinsen worden aangemaand om wat stiller te zijn, maar uiteindelijk viel ook de grootste mond in slaap. Tegen 0.30u werd het stil in het kamp.
De Nacht
Afgezien van enkele windstoten waarna er wat losliggend karton moest worden weggeruimd gebeurde er niets. Midden in de nacht waren er een paar zeer stevige windstoten zodat ik hier en daar met de plakband wat herstellingen moest doen om te vermijden dat het krot een luchtkasteel werd. Ik bevond me toen nog binnen de omheining.
01u30: "Teamleader aan Guy". "Speak".
"Achter u staat een verdacht figuur te bellen, houd hem in de gaten"
"OK, gezien".
Na een kwartier werd de man ergens binnengelaten en was het probleem over. Maar ondertussen was er aan de andere kant een veel louchere figuur komen opdagen die ons in de gaten hield.
Radiogolven
Toen begon er beweging te komen in de stad. En het waren geen studenten die we zagen. Ik was ondertussen de buitenronde aan het lopen. Ik moet zeggen dat ik in heel mijn leven nog nooit zoveel dronkenlappen bij elkaar heb gezien als daar in Leuven die nacht.
"Guy aan allen. Aan de trap staat een agressieve zatte man die momenteel zijn gsm kapotslaat"
Na een poosje ging die naar het station en vernielde daar de telefooncellen nadat hij in de hoorn had geroepen dat hij aan het station stond en "ge hebt 5 minuten om hier te zijn". Waarna samen met de man een reeks fietsen tegen de vlakte ging. Dit scenario speelde zich enkele keren af, tot hij spoorloos verdween.
Enfin, het regende boodschappen over de radio:
"Er komt een luidruchtige bende van 20 mensen uit de Bondgenotenlaan"
"Verdacht voertuig tegen de nadar geparkeerd"
"2 dronken mensen zijn aan het roken, let op waar ze hun sigarettenpeuk weggooien"
"6 man op komst waarvan enkele een barkruk mee hebben"
Een man passeerde met een glas wijn in zijn hand, alsof hij een toog zocht om het op te zetten. 2 jonge vrouwen passeerden. 1 ervan viel languit achterover, de andere ging erop haar knieën naast zitten. Trok haar recht waarna ze over het plein zwalpten. Een derde erbij. Ze gingen op de balustrade van de trap naar de parking zitten. Als dat maar goed komt…
Ineens 15 fietsen tegen de vlakte, één van de dames lag ertussen.
Nood in de stad
Tegen de ochtend passeerde een aantal mensen die compleet spaced out waren. Triestig. Je hebt geen idee welke nood er in de stad is als je slaapt. En ik vermeld hier maar een deeltje van wat we gezien hebben. Heel wat mensen waren aangetrokken door het "vluchtelingenkamp" op het plein en vroegen uitleg. Niemand was nuchter. En ik druk me heel zacht uit.
Toen het licht werd moesten we een bepaald moment ingrijpen omdat er twee mannen waren die de boel bij elkaar schreeuwden en iedereen dreigden wakker te maken. Ze werden agressief maar dat kon afgewend worden door het professionele ingrijpen van de "echte" Christian Guards.
Enfin, tegen 7 uur werd de eerste deelnemer wakker en voor 07.30 u stond iedereen klaar voor het ontbijt dat liefdevol werd verzorgd door de Leuvense ICEL gemeente.
Een evenement dat werd georganiseerd om de nood in de 3de wereld aan te kaarten confronteerde ons, die wakker bleven,met de schrijnende nood in onze eigen steden.
Geen overbodige luxe
We zijn gezegend geweest, we zijn beschermd geweest. Alhoewel ik al lachend had gezegd "ik zal de nachtwacht doen", bleek dit toch geen overbodige luxe, maar noodzaak. Ik had me voorgenomen die nacht al biddend rond het kamp te lopen, maar dat was absoluut onmogelijk.
Bedankt Breeze, bedankt Tearfund voor deze ervaring die mijn ogen wagenwijd heeft geopend…
Papa Becky
