In een 
vorig artikel ontdekten we waarom Rachel op haar 27ste de kerk verliet. In dit artikel bekijken we haar redenen om terug te keren. Niet alle redenen zijn relevant voor ons en sommige van haar redenen zijn heel persoonlijk maar ik geef er de voorkeur aan om ze jullie door te geven zoals zij ze neerschreef op haar blog. Dit is het slotartikel in een reeks waarin ik probeerde een beeld te schetsen van redenen van kerkverlating bij jongeren.
De 15 redenen waarom Rachel Evans terugkeerde naar de kerk:
- Jezus
- Het boek “Common Prayer”
- Het feit dat als iemand ziek wordt, overlijdt, een baby krijgt of werkeloos wordt, het altijd één van de vrouwen uit de kerk was, die als eerste aan hun deur stond met een knuffel en wat eten.
- Schrijfster Anne Lamott
- Avondmaal
- Contacten met andere zoekenden die niet (langer) lid zijn van een lokale kerk maar wel tot de universele Kerk van Christus.
- De eerste prediking die ik van een vrouw hoorde.
- Mijn eigen trots doorslikken en aanvaarden, of ik het nu leuk vind of niet, dat ik gemeenschap met anderen nodig heb... en echte gemeenschap is niet je omringen met mensen die zijn en denken zoals jij.
- Een liturgie die leest als poëzie.
- Schrijfster Madeleine L’Engle
- Mijn ouders die (ook al zijn we het niet altijd eens over bepaalde politieke of theologische zaken) meer dan wie dan ook een rolmodel zijn geweest op het vlak van christelijk medeleven en genade, én die mij gesteund hebben in mijn evolutie in het geloof.
- The Biologos Foundation, en met name Karl Giberson, die mij als eerste hielp begrijpen dat ik niet moet kiezen tussen mijn intellectuele integriteit en mijn geloof.
- De visie die we hadden om een kerk te stichten ook al gaat het niet door. Het veranderde mijn leven en gaf mij weer hoop voor de toekomst van de Kerk.
- Vrienden met wie we elke week samenkomen om te eten, een film te bekijken, praten over God en de kerk bezoeken.
- Genade, genade, genade, genade, genade, genade, genade.
