Time To Turn
Ze waren met velen
27.03.2009
Zaterdag begon de lente. Het was zonnig en dus ideaal weer voor een kleine wandeling door de velden. Samen met enkele vrienden trokken we dan ook richting Evere. Om te genieten van een kleine wandeling, maar meer nog om onze vrienden van de NAVO even gedag te zeggen.
NATO GAME OVER
We waren niet alleen. In het kader van NATO GAME OVER (een campagne opgezet door Vredesactie) was er een actie van burgelijke ongehoorzaamheid gepland op het terrein van de NAVO. Deze actie bestond eruit dat we geweldloos zouden proberen de poorten, deuren en ramen van het hoofdkwartier te verzegelen. We zouden op die manier een wetsovertreding begaan met als doel een groter misdrijf te stoppen (het internationaal recht staat wat dat betreft aan onze kant). Zestig jaar NAVO is genoeg geweest. Ons uitgangspunt is eenvoudig: een militaire alliantie die wereldwijd optreedt, die kernwapens bezit en bereid is ze als eerste te gebruiken, is een gevaar voor de wereldvrede.
Geweldloos
Met bussen van over het hele land trokken we richting Evere waar we op verschillende plaatsen gedropt werden om van daaruit richting het NAVO-terrein te trekken. Maar zo ver zijn we uiteindelijk nooit geraakt. De actie was ruim op voorhand aangekondigd en de politie was dan ook massaal aanwezig.
Eens we binnen een bepaalde perimeter kwamen, werden we stuk voor stuk opgepakt. Als je niet bij de eerste aanmaning stopte maar consequent doorstapte werd je met twee of soms drie man nogal hardhandig tegen de grond gewerkt, hetgeen ook bij mij geschiedde. Iedereen kreeg boeien om en even later werden we met z'n allen naar de klaar staande bussen geleid.
Bezinning
Enige tijd later bevind ik mij in een cel in het centrum van Brussel. Met z'n tienen in een hokje van 1,80 m bij 2,50 m. Somber kan je er niet van worden. Toch is er tussen het babbelen door wat tijd voor reflectie. Waarom zit ik op een zonnige dag als deze in een donker, klein hok? Waarom doe ik mee aan dit soort acties als ik op voorhand weet dat ik enkele uren van mijn vrijheid beroofd zal worden. En draait die hele oorlogsmachine toch niet gewoon verder? Wat is het nut dan?
Toch meen ik gegronde redenen te hebben om deel te nemen aan dit soort acties. Ik geloof immers in het Koninkrijk van de vrede dat aanbreekt. En ik geloof dat het er nu al is en dat wij daarvan mogen getuigen. Zei Jezus zelf niet: Zalig wie vrede sluiten, want zij zullen zonen van God genoemd worden; zalig wie vervolgd worden vanwege een rechtvaardige zaak, want van hen is het koninkrijk der hemelen (Mat. 5:9-10).
Enkele uren later sta ik weer op vrije voeten. Bovenaan het Brussels justitiepaleis zie ik nog net de zon roodgloeiend ondergaan. Het is een mooie dag geweest. De lente is begonnen.
