Breeze.be volgt twee jonge christenen, twee verliefde jonge christenen. Hoe gaan zij ermee om om een aantal maanden van elkaar gescheiden te zijn? Zijn er ups, zijn er downs. Speelt hun christen zijn een rol in samen-apart zijn? Silas is voor drie maanden vertrokken op stage naar Maleisië in Azië. Nienke blijft achter in België. De redactie is uitermate verheugd dat zij hun verhaal met jullie willen delen op breeze.be. De kick-off gebeurt door Nienke aangezien Silas nog onderweg is en effe zal moeten ontjetlagen.
Goodbye my love
Toen ik hoorde dat Silas de kans kreeg om naar Maleisië op stage te gaan, was ik eerlijk gezegd een beetje overenthousiast. Ik vond het allemaal geweldig dat hij dit kon doen, aangezien ik zelf enorm van avontuur en cultuur hou! Als alles goed verloopt, ga ik normaal volgend jaar voor 3 maanden naar Zuid-Afrika (Kaapstad) op stage, dus wilde ik het hem ook aanmoedigen om dit avontuur en deze ervaring niet te laten liggen. Chance of a lifetime!
In het begin was het allemaal nog plezier en enthousiasme. Maar toen het een aantal weken geleden toch wat begon door te dringen dat ik hem 3 maand zou moeten missen, was het niet altijd gemakkelijk. Er zijn dan ook serieus wat tranen gevloeid.
Afscheid doet pijn
Afscheid gaat echter niet goed samen met mijn persoonlijkheid. Gisteren en vandaag kon het allemaal niet snel genoeg gaan. Die aansleep tot het vertrek is niets voor mij. Vanmorgen toen we afscheid moesten nemen op de luchthaven maakte het er dan ook niet gemakkelijker op. Een stevige knuffel en weg was hij! Gelukkig kan ik terugkijken op de afgelopen week, waar we nog tal van leuke dingen samen hebben kunnen doen.
Waar ik het meest tegenop zie, zijn de eerste weken en de laatste weken. Nu verlang ik enorm tot dat hij daar veilig aankomt en gesetteld is. Maar ik vertrouw erop dat God dit alles in Zijn handen heeft! We hebben er samen vaak voor gebeden en hebben duidelijkheid mogen ervaren omtrent alles i.v.m. zijn stage. Het is vaak gemakkelijk gezegd om alles 'los te laten'.
De laatste dag
Een dag voor zijn vertrek kreeg Silas nog een uitgebreide mail van zijn stageplaats. Daar stond zowat alles in wat hij de eerste dagen moe(s)t weten. Ze kijken uit naar zijn komst en dat was zowel een grote geruststelling voor Silas, als voor mij. Ik vond het vooral ook vrij moeilijk om hem 'alleen' te zien vertrekken. Volledig het onbekende in. Wat een avontuur! Tuurlijk kijk ik al uit naar het moment dat ik hem terug in Zaventem zie verschijnen. Waauw, ik heb het me zelfs al in geuren en kleuren voorgesteld. Haha, dat mag ook wel! Maar ik kijk ook enorm uit om de eerste avonturen te horen van zijn reis. Als het einde nadert, zal het niet snel genoeg kunnen gaan denk ik, maar zover zijn we nog niet! Eén ding is zeker. Het zal voorbij vliegen.
"I can do all things through Him, who gives me strength" Phil. 4:13.
Groetjes,
Nienke
