Jezus is genade. Ik hoor het jullie al zeggen: “Proficiat Becky, ga je ons ook nog iets nieuw vertellen?”. Nee, eigenlijk niet. Ik denk dat er genoeg “oude” dingen zijn die eigenlijk nog niet van ons verstand in ons hart geland zijn. (En voor jullie die dat een reden vinden om te stoppen met lezen: hold on a second!)

Genade
Het is ook zo’n mooi concept hé. De ene zou zeggen dat je zo goed mogelijk moet leven om zo weinig mogelijk van de genade gebruik te moeten maken, iemand anders zou lekker zondigen onder het mum van genade en nog iemand anders... ja, zeg jij het maar. Hoe ga jij om met genade? Hoe zou je genade eigenlijk omschrijven? Zet het ons aan tot zonde, of houdt het ons er net van weg?

Ik hou van mijn vrouw
In z’n boek vertelt Judah over zijn vrouw Chelsea. Zij is naar zijn zeggen de betere helft van hen twee, ze is trouw, houdt van hem, ze zijn beste vrienden en genieten van elkaar. In de twaalf jaar dat ze getrouwd zijn zeg Judah nooit een idee gehad te hebben in de richting van, “weet je Judah, Chelsea houdt zoveel van je. Je kan eigenlijk doen wat je wil hé, bedrieg haar maar. Ze is zo’n trouwe echtgenote, ze zal het wel oké vinden, ze zal nog altijd van je houden”.

Kan je je voorstellen dat je zo met iemand om zou gaan? Dat zou toch gewoon niet kloppen? Of ligt dat aan mij? Ja, natuurlijk zijn er mensen die wel zo met elkaar omgaan, maar je hoeft niet slim te zijn om te zien dat er dan iets grondig mis zit, toch?

Genade is een persoon
En toch zijn er mensen, en ik ben lange tijd één van hen geweest, die op het moment dat ze over genade horen denken dat ze een toelatingsbrief tot zondigen gekregen hebben. Ik vermoed (en Judah trouwens ook!) dat als we zo denken we nooit beseft hebben dat Jezus genade in levende lijve is. We hebben een ontmoeting met Jezus nodig om Zijn genade echt te begrijpen.

“Genade is meer dan een principe, meer dan een idee, meer dan een doctrine, meer dan een dogma, meer dan een manier om onze zonden te bedekken. Genade is een persoon en Zijn naam is Jezus.” (Blz. 51)