Een antwoord van Jef De Vriese op de Hot Topic: 'Relatie met niet christen... Mogelijk?'
Ik heb met enige verbazing gelezen dat iemand zegt ‘Ik weet wat in de Bijbel staat’, ‘Een relatie met een niet-christen is en blijft niet zo verstandig’.
Ja maar, misschien wordt de ander christen... Telkens weer wordt een verkering met een ongelovige voorgesteld als een soort evangelisatieproject: “Misschien wordt hij of zij wel christen door mijn getuigenis in de verkering”. Soms worden daarbij nog, als ontegensprekelijk argument, een aantal voorbeelden aangehaald van echtparen waar één van beide partners op die manier tot geloof gekomen is, en die nu als steunpilaren van de gemeente gelden.
Toch klopt deze redenering niet, want “hoe kunt gij weten, vrouw, dat gij uw man zult redden? Of hoe kunt gij weten, man, dat gij uw vrouw zult redden?” (1 Korintiërs 7:16). Paulus maakt deze opmerkingen in een context van echtscheiding in geval van een gemengd huwelijk. Als de ongelovige partner vertrekt, moet de gelovige hem niet tegenhouden. Het is goed denkbaar dat de gelovige koste wat kost de huwelijksrelatie in stand wil houden, in de hoop dat de ongelovige alsnog een beslissing neemt voor de Heer: immers, “de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder.” (1 Korintiërs 7:14). Toch moet je zo niet redeneren, zegt Paulus, want je kan nooit weten of de ander ook effectief voor de Heer zal kiezen. Als dit zelfs geldt voor de huwelijksrelatie, geldt het dan niet des te meer voor een verkering?
Natuurlijk is het, ook in deze situatie, goed om er naar te streven dat de ongelovige een beslissing voor de Heer zou nemen, en is het getuigenis van de gelovige daarbij van doorslaggevend belang. Maar wordt dit getuigenis niet alleen maar gesterkt door een radicale toewijding aan de Heer? Zal de ongelovige niet meer onder de indruk geraken als de christen bereid is om, zij het dan met veel pijn en moeite, van een verkering af te zien, omdat zijn relatie met de Heer hem dierbaarder is? Een compromis in onze wandel met de Heer komt nooit ons getuigenis ten goede. En ook je geestelijk en emotioneel leven gaat er onder lijden. De persoon waarmee je één moet zijn, kan geestelijke en gevoelsmatig niet delen wat het belangrijkste in je leven, je relatie met God, betekent.
De pastorale ellende die we in het Centrum voor Pastorale Counseling zien is al meer dan reden genoeg om niet aan een dergelijk avontuur te beginnen. De hoofdreden is echter deze: wie op weg gaat met een ongelovige om een ongelijk span te vormen, heeft die ongelovige meer lief dan God. Want wie Hem liefheeft, bewaart Zijn Woord (Joh.14). Dat is een radicale uitspraak, niet ter veroordeling, maar als een oproep Gods Woord ernstig te nemen en niet te vervangen met menselijke redeneringen waarvan de anonieme schrijver zelf zegt dat ze onverstandig zijn.
Jef De Vriese (schrijver van 
Meer dan liefde)
Reageren kan nog steeds! Onderaan dit artikel of anoniem door te mailen naar redactie (at) breeze.be.
