Breeze.be volgt Silas in Maleisië en Nienke in België. Hoe ga je als jong koppel overweg met een fysieke afstand voor een aantal maanden. Na Nienke schrijft Silas voor ons vanuit Maleisië.
Stage in het buitenland?!
Op een dood normale dag op school kwam de vraag op mij af: "Waar ga jij op stage? Ga jij op buitenlandse stage?". Zonder er op voorhand al veel mee bezig te zijn wist ik totaal niet wat ik daar over moest zeggen. Ik kwam toen net uit Australie en had een mooie buitenlandse ervaring achter de rug. Ik nam de vraag mee in mijn achterhoofd en besprak het met mijn vriendin Nienke die mij liet merken dat ik deze ervaring zeker niet mocht laten liggen als het mogelijk was. Dit was voor mij een teken dat ik er meer over moest gaan nadenken. Ik had besloten om een eerste infomoment omtrent buitenlandse stage mee te volgen. Hier bij kwam ik in gesprek met een docent die een persoon kende in Maleisie. Blijkbaar had hij hem al eens zelf ontmoet in Maleisie op een vakantie en gesproken over een stage voor leerlingen in de richting van Environmental Management.
Om een lang verhaal kort te maken vroeg hij of ik niet daar op stage wou gaan. Ik wist het niet goed en dacht er lang over na. Eerst goed de site bekijken, enkele intressante onderwerpen spraken mij gelijk aan! Maar wat dacht God hier nu van? Ik vroeg Hem om hulp en ik kreeg snel bevestiging doordat mijn stagebedrijf zeer enthousiast reageerde op mijn cv. Mijn stagecontract werd bevestigd en ik boekte mijn vlucht van Brussel - Cairo - Kuala Lumpur - Kota Kinabalu. Net zoals mij reageerde ook Nienke enthousiast op dit bericht.
Paniek door Caïro!
Vier dagen voor vertek wordt mijn vlucht gecancelled door de toestand in Cairo. Ik wist het niet goed meer en dacht al snel dat ik God verkeerd begrepen had maar al snel zorgde Hij voor een oplossing en 3 dagen voor vertrek boekte ik een vlucht via Abu Dabhi naar Kota Kinabalu.
Na enkele dagen van voorbereiding was het zo ver en vertrok ik voor 3 maandjes uit ons Belgenlandje. Het afscheid is moeilijk maar de tijd zal ook voorbij vliegen. Ik ben namelijk nooit alleen! God is er altijd bij! De vluchten verliepen vlot, alleen de 7u wachten in Abu Dabhi duurde wel erg lang. Gelukkig was er in de meeste luchthavens een mogelijkheid tot internet zodat ik altijd even Nienke en de familie op de hoogte kon houden. Na meer als 27u reizen was het dan zo ver.
Onthaald als koning
Na de veilige landing in Kota Kinabalu en het ophalen van de koffers ontmoette ik Davies en Mary. Twee werknemers van mijn stagebedrijf die mij met een papiertje "Silas Crezée" stonden op te wachten! Een eerste kennismaking was zeer goed. We aten samen en vertrokken snel richting mijn backpacker hotel. Onderweg zorgde Davies voor een Malaysian SIM-kaart zodat ik altijd bereikbaar ben voor de company en vertelde hij mij dat ik best een paar flessen water kocht zodat ik de warmte kon overleven en omdat ik zeker niet van de waterleiding mag drinken!
Een Belg als antwoord op gebed?
De aankomst in the backpacker lodge was aangenaam. De eerste persoon die ik tegenkom is een Belg uit Zoersel (Antwerpen). Hij vertelt mij dat hij een bedrijf heeft in tuinaanleg en onderhoud. Hij biedt mij gelijk een vakantiejob aan voor komende zomer nadat ik vertelde wat ik kwam doen in Maleisie :). Weer was God aanwezig want mijn moeder had er voor gebeden dat ik toch met iemand Nederlands kon praten bij aankomst!
Na een aangename nacht en nog een skype gesprekje met Nienke en familie, had ik vandaag een afspraak met Will, de eigenaar van het bedrijf. Hij vertelde mij wat ik ga doen de komende periode. Wat dat precies is moet ik zelf nog een beetje ondervinden maar dit komen jullie nog zeker te weten!
