Met verbazing heb ik de afgelopen dagen de sociale media gelezen. We lijken totaal gefascineerd door het einde van de wereld. Ook heel wat films zijn op dit thema gebaseerd, en elk jaar komen er weer nieuwe bij. Het doet me een beetje denken aan Asterix en Obelix, ze zijn nergens bang voor, behalve dat de hemel op hun hoofd zal vallen.
Volgens mij weet bijna niemand wie de Mayas precies waren, maar dat hun kalender afloopt veroorzaakt een totale hype. Afgezien van de nodige cartoons en grappen, namen meer mensen dan je zou verwachten voorzorgsmaatregelen en bereidden zich voor; Speciale bunkers, extra voorraad, kernstraling vrije pakken en ik weet niet wat nog meer. Ze waren er klaar voor.
Voorbereiden
Voorbereiden voor het einde van de wereld. Dat is in zekere zin ook waar Advent om gaat.
2000 jaar geleden riep Johannes de Doper de mensen op zich voor te bereiden op de komst van de Messias.
Op het eerste gezicht was duidelijk dat Johannes een profeet was: een kamelenharen mantel, zijn haar nog nooit geknipt (en ik stel me altijd voor: nog nooit gekamd), sprinkhanen en wilde honing op het menu, en daarbij preken over het komende oordeel en bekering (Luc.3:1-18).
Mijn associatie bij bekering was meestal je schuldig voelen, of iets intellectueels: “Ahja, God bestaat ook nog. Laat ik hem iets meer aandacht geven.” Maar de mensen die naar Johannes luisterden wisten beter. Voor hen was het een boodschap van hoop: God komt terug! Hij is ons niet vergeten! Laten we ons klaarmaken!
Eerst lieten ze zich dopen. Dat was een behoorlijk heftig symbool. Want de doop kenden ze van het ritueel dat een heiden moest ondergaan als hij deel van het volk wilde uitmaken. Ze moesten hun oude manier van leven achter zich laten en opnieuw beginnen.
Daarna vroegen ze aan Johannes, “wat moeten we doen?” (bekering is behoorlijk praktisch). Samengevat is het antwoord van Johannes: “handel rechtvaardig.” Ze hoeven niet direct de hele wereld te verbeteren, maar ze moeten de kleine onrechtvaardigheid in hun leven te veranderen in kleine rechtvaardigheid. Zo konden ze zich voorbereiden op de komst van de Messias.
In de tussentijd
Wij leven in de “tussentijd,” de tijd tussen de eerste komst van Jezus en zijn tweede komst. Daarin is de boodschap van Johannes ook belangrijk voor ons. Ook wij moeten ons voorbereiden, klaar staan. Niet door extra voorraad in te slaan voor kerst, maar door de kleine onrechtvaardigheid in ons leven te veranderen in kleine rechtvaardigheid. Petrus zei iets soortgelijks:
Wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont. Omdat u hiernaar uitziet, geliefde broeders en zusters, moet u zich inspannen om smetteloos, onberispelijk en in vrede door hem te worden aangetroffen. (2Pet.3:13-14)
Het is zoals je je zou voorbereiden als je belangrijk bezoek krijgt, je ruimt je kot op. Dat is het idee van bekeren: alles aan de kant, alle rommel eruit, alles terug op orde brengen in je leven. En dan niet zoals ik het zou doen, want als ik snel de kamer op moet ruimen dan stop ik alles in de kelderkast en doe de deur dicht. Dat lijkt heel handig, maar is geen goede strategie voor je geestelijk leven.
Aangezien het bijna Oud & Nieuw is, kan het geen kwaad tijd te nemen om eens “je zonden te overdenken,” eens stil te staan bij jouw leven en zien wat er aan opgeruimd moet worden.
Wat zou Johannes jou als advies kunnen geven?
In welke kleine onrechtvaardigheid kun je verandering brengen?
Met welke kleine rechtvaardigheid kun je beginnen?
Niet om met een mooie lijst van goede voornemens te komen, maar om je klaar te maken voor de komst van Jezus.
Want als wij echt uitkijken naar de komst van Jezus, de dag dat het Koninkrijk van God vervuld zal worden, met de vreugde, rechtvaardigheid en vrede, dan doet dat iets met ons. Dan kunnen we niet anders dan alvast zo een beetje leven.
