Mijn Afrikaanse broeders (m/v) hebben mij deze manier van bidden geleerd, daarom noem ik het Afrikaans bidden. Ik weet niet of het daar begonnen is, maar ik weet wel dat ik op deze manier de kracht van samen bidden sterker ervaar dan anders.
Het is eigenlijk heel simpel. Er is een gebedsleider die het gebed stuurt. Ze begint met een gebedspunt, bijvoorbeeld: “laten we God danken voor de afgelopen dag.” Iedereen begint op dat moment God te danken. Als de gebedsleider besluit dat er genoeg gedankt is, zegt ze op een iets luidere toon: “in Jezus naam.” Dan introduceert ze een volgend thema: “laten we bidden voor de jongeren in België.” En iedereen – tegelijk – begint hiervoor te bidden tot ze weer “in Jezus naam” horen. Zo gaat het verder.
Als er dan gebeden wordt is het ook niet zachtjes maar gepassioneerd, liefst met gebaren en intonatie. Tussendoor kan er ook gezongen worden, dan zet iemand een lied in tussen twee gebedspunten in. Na het lied ga je gewoon verder met een nieuw gebedspunt.
Ik kan hier echt van genieten. Het geeft het gevoel dat je samen aan het vechten bent, samen in de strijd staat, zij aan zij.
Hoewel het voor een buitenstaander chaotisch kan lijken, zit er wel degelijk structuur in. En God kan ons ook horen als we tegelijk praten, dus dat lijkt me ook geen bezwaar.
Probeer het dus eens uit met je jeugdgroep of gebedsgroep!
