Je bent homo, gelooft dat God je zo geschapen heeft. Hoe ga je hiermee om? Celibaat? Als God jou niet de gave van alleen zijn heeft gegeven?
Een veelzijdig antwoord
Het onderwerp homoseksualiteit raakt mensen diep. Daarom is een dogmatisch antwoord op deze vraag niet voldoende. In de trant van: “homoseks is zonde, het mag niet!” Ik geloof dat leven als christen consequenties met zich meebrengt. Maar radicaal zijn als christen begint altijd met radicaal geloven dat God je liefheeft, dat je waardevol bent, dat God wil dat je tot je bestemming komt.
Als in onze evangelische kring het onderwerp homoseksualiteit aan bod komt, wordt vaak benadrukt dat homoseks niet mag. Veel christenen zijn bang voor homoseksualiteit. Hierdoor blijven mensen in de kou staan. Ik wil graag eerst die andere boodschap voor het voetlicht brengen: Gods liefde gaat uit naar jou als je te maken hebt met homoseksualiteit in je eigen leven, als het je niet lukt volgens de normen van de Bijbel te leven, als je nog niet precies weet wat de juiste weg is.
Dit is de reden dat mijn antwoord erg lang is geworden, het is nodig onderwerpen te bespreken die licht werpen op deze kwestie. Ik wil graag aankaarten dat christenen vaak op een eenzijdige manier met dit onderwerp omgaan. Ik wil graag perspectief laten zien, ik noem dit ‘de derde weg’. En ik wil ook stilstaan bij het feit dat we kinderen zijn van onze tijd en dat dit van invloed is op hoe veel mensen aankijken tegen (homo)seksualiteit. Zonder deze dingen zou ik een half verhaal brengen.
Ik wil beginnen twee verschillende ervaringen te beschrijven. Martin Hallett, een Engelse christelijke leider met een homoseksueel verleden, vertelt:“Voor mij betekende christen worden dat ik seksueel gedrag vermeed, maar het gaf me verrassende mogelijkheden om meer te leren over liefde en over mezelf.” (in het artikel Sexuality - A Gift from God?). Deze uitspraak laat iets zien van hoe wij als Different Vlaanderen aankijken tegen en omgaan met homoseksualiteit.
De andere ervaring is die van veel mensen die ik ontmoet. Net als Martin zeggen ze ‘nee’ tegen homoseks. Maar ze vinden het moeilijk om zich te onthouden van seks. En wat ze vaak nog moeilijker vinden, is het alleen zijn. Als ze van hun werk thuiskomen, is er niemand. Hoe we ook omgaan met de gestelde vraag, de nood die achter deze vraag schuilgaat, is zeer reëel.
Alleen gedrag?
Mag homoseks wel of niet? Veel christenen zeggen ‘nee’, anderen twijfelen of denken dat een relatie gebaseerd op liefde en trouw wel mogelijk moet zijn. Deze vraag moet beantwoord worden. Maar christen-zijn gaat niet alleen over gedrag, het gaat om ons innerlijk. Soms zijn christenen op een eenzijdige manier gericht op gedrag. Zo kijken ze ook naar anderen. Ze beoordelen elkaar op basis van wat ze aan de buitenkant zien.
Christen-zijn heeft alles te maken met dichtbij jezelf komen. We worden immers uitgenodigd om, zoals we zijn, bij Christus te komen. Ik heb me in het verleden vaak afgewezen vanwege mijn homoseksuele gevoelens. Totdat ik ging zien dat deze gevoelens samenhingen met legitieme verlangens. Een intens verlangen naar intimiteit en dat had voor een deel te maken met een gemis op dit vlak. Een verlangen naar iemand die me vertelde dat ik oké was. Een verlangen naar bevestiging, enz. Christen-zijn is dus onder ogen leren zien en in contact staan met wie we zijn, met wat we voelen en met wat zich van binnen afspeelt.
Mensen die in eigen leven te maken hebben met homoseksualiteit zouden daarom ruimte moeten hebben om met hun verhaal te komen. Ze moeten open kunnen praten over hun verlangens en behoeften, over hun vragen en hun twijfels, over hun angsten en hun pijn. Is er in onze kerken ruimte hiervoor? Of benaderen we het onderwerp homoseksualiteit vooral met een waarschuwend vingertje? Staan we meteen met allerlei adviezen klaar? Terwijl de ander vooral behoefte heeft aan een luisterend oor. Of gewoon een arm om de schouder. Hierdoor kunnen we hem of haar het gevoel geven dat je ook bij God mag komen zoals je bent.
Ik heb al gezegd dat homoseksualiteit mensen diep raakt. Daarom denk ik ook dat mensen zelf op zoek moeten gaan naar een weg hoe om te gaan met homoseksualiteit. Als christen betrek je God daarbij. Keuzes moeten wel vanuit een eigen overtuiging gemaakt worden. Niet op basis van wat anderen opleggen (ouders, de gemeente, christenen, niet-christenen), maar van binnenuit.
Vaak zijn christenen bang dat mensen keuzes gaan maken die ingaan tegen wat de kerk of de Bijbel leert. Dat is misschien ook de reden dat ze het accent leggen op gedrag, dat is veilig. Het risico is dan dat we anderen het gevoel geven dat ze moeten doen wat wij zeggen en dat we hen dan pas aanvaarden. Dat is mensen onder druk zetten. Bij Different Vlaanderen vinden we de eigen zoektocht en de eigen keuzes belangrijk. Ook als mensen keuzes maken die naar ons idee ingaan tegen wat de Bijbel zegt, blijven we mensen respecteren.
Derde weg
Als het gaat om nadenken over de toekomst, dan zien veel mensen met een homoseksuele gerichtheid maar twee wegen voor zich. Of je staat open voor een relatie met iemand van het eigen geslacht of je stopt je gevoelens in de koelkast. Zelf heb ik lang gedacht dat het mijn opdracht als christen was om te vechten tegen homoseksualiteit. Dit is een tamelijk vermoeiende bezigheid. Je kunt ook net doen alsof er niets aan de hand is door je homoseksuele gevoelens te ontkennen. Je kunt je gevoelens ook wegduwen. Ik raad het niet aan. Na jarenlang zo geleefd te hebben, ervoer ik mijn innerlijk als een vulkaan die op uitbarsten stond.
In die periode las ik een uitspraak van iemand die schreef dat je homoseksuele gevoelens kunt beschouwen als een uitdaging om te groeien. Een positieve insteek dus. Ik ontdekte een nieuwe, een derde weg. Ik leerde op een positieve manier te kijken naar mezelf en naar mijn gevoelens. Ik ging me verdiepen in het onderwerp en kreeg meer inzicht in mijn eigen levensverhaal. Ik kwam dichterbij mezelf en leerde niet alleen de liefde van Jezus te geloven maar die ook te ontvangen. Hierdoor kwam er meer heelheid in mijn leven. Door mijn homoseksuele gevoelens te aanvaarden werden ze hanteerbaar en kwam er ruimte voor groei.
Voor sommige christen klinkt het misschien vreemd dat iemand zijn of haar homoseksuele gevoelens moet aanvaarden. Maar gevoelens kun je nu eenmaal niet uitschakelen, ze zijn er gewoon. Wegduwen helpt niet. Aanvaarden dus. Toch verbind ik daaraan niet de gedachte dat je homoseksuele gevoelens moet ‘uitleven’. Dat heeft te maken met het Bijbelse gegeven dat God het huwelijk tussen man en vrouw bedoeld heeft als de enige plek waar de seksuele relatie beleefd wordt. Het heeft ook te maken met de vraag: Wat is homoseksualiteit eigenlijk? Heeft God je inderdaad als homo geschapen?
(To be continued)
Header © Nienke Thomas
