Justin Bieber… nog nooit van gehoord ? Dan ben je niet van deze wereld! En je hoort zeker niet bij de duizenden jonge meisjes die dromerig of schreeuwend zoals in de hoogtijdagen van de Beatlesmania samentroepen als hij ergens optreedt.
Moest je echter inderdaad het voorbije jaar ergens in een diepe kloof in het gebergte hebben doorgebracht, weet dan dat de 16-jarige Canadese ster Justin Bieber de meest opgezochte naam op het Internet is, hij is verantwoordelijk voor 3% van alle berichtjes op Twitter en zijn video voor het lied “Baby” kreeg 450 miljoen bezoekers en is daarmee de populairste YouTube link ooit.
Naar Antwerpen
En hij komt naar België, naar het Sportpaleis in Antwerpen, op woensdag 30 maart vanaf 20u. Tenminste als je nog een inkomkaart kan vastkrijgen. Ja, er zijn er nog. ‘Tweedehands’, eerst gekocht aan een prijs tussen de 45,50 € en 50,50 €, nu te koop op de site Viagogo tegen prijzen variërend tussen de 142,05 € en 1500 €. En ze vliégen de deur uit.
Beeld het je even in, of ga 30ste maart eens kijken aan de inkom. Al dat jonge volk dat met kloppend hart staat aan te schuiven om hun idool persoonlijk te kunnen zien, horen, misschien zelfs even aanraken. En ondertussen, ergens binnen in het gebouw, zitten Justin Bieber en zijn team met gebogen hoofden aan een tafel voor een moment van gebed. En wat bidden ze ?
"Shema Yisrael, Ado-noy Elo-heinu, Ado-noy Echad." ("Hoor, O Israël! De Here is onze God! De Here is één!")
Joodse normen en waarden
Justin is een christen, maar zijn 29-jarige manager Scooter Braun die hem groot maakte is Joods. En hij was er zich vanaf het begin – en dat was in 2007 - van bewust dat de jongen in een uiterst kwetsbare positie zou terecht komen zoals zovele tienersterren voor hem die verdronken of crashten in een tragische modderpoel van drugs, excessen en eigenliefde.
En dat is waar Scooter Braun tussenbeide kwam. “Talent verraadt een artiest nooit,” zei hij. “Het zijn zijn persoonlijke keuzes die dat doen. En ik ga dit niet laten gebeuren bij Justin”.
Scooter leerde Justin zijn verantwoordelijkheden op te nemen. “Maar om dat te kunnen heeft hij de juiste instrumenten nodig”, wist hij. Dus bouwde hij een team rondom Bieber van mensen die hij selecteerde op basis van hun integriteit. “We hebben een ijzeren wet in ons team,” zegde Scooter aan Aish.com. “Als je hem behandelt als een superster wordt je op staande voet ontslagen. Het is niet alleen onze taak hem goed te begeleiden, maar ook om hem te laten opgroeien tot een goede man”.
En dus overwoog Scooter hoe hij dat moest aanpakken. In zijn eigen leven waren het de Joodse waarden die hem een tegengewicht hadden geboden. Het zelf zijn verantwoordelijkheden opnemen werd door zijn vader steeds benadrukt vanuit de Talmoedische lering: “Op een plaats waar er geen man is, moet u opstaan en de man zijn”.
Een andere waarde die de carrière van Bieber begeleidt, is dat in elke zakelijke overeenkomst een liefdadigheidselement moet ingebouwd zijn. “Het gaat voor mij allemaal om iets terug te geven aan kinderen die bijvoorbeeld onderwijs nodig hebben,” zei Justin tijdens een interview op MTV. Hij heeft vooral de ondersteuning van kinderhospitalen als een persoonlijke taak op zich genomen. In een Twitterbericht schreef hij daarover: “Ik ben in een situatie dat ik dankzij mijn fans en God een verschil kan maken in het leven van anderen. Wat is anders de zin van dit alles ?”.
Gebed
En wat dat nu allemaal is met dat Shema Yisraël-gebed ? “Wel, op een nacht had Justin zo’n 20.000 bezoekers die hem allemaal vertelden dat hij het grootste ding ter wereld is,” legt Scooter uit. “Maar net daarom is het zo belangrijk om de Enige die boven ons staat erkenning te geven. Zonder dat bewustzijn, heeft hij geen kans om met beide voeten op de grond te blijven”. Justins moeder nam dat ernstig en begon “gebedscirkels” rondom haar zoon te vormen die voor elke show bijeen kwamen om met hem te bidden. Scooter voelde zich daar echter niet op zijn gemak bij omdat het om christelijke thema’s ging en samen met ander lid van Joodse afkomst begon hij dan zelf maar hun eigen gebed te bidden, de eerste regels van de Shema: „Hoor, O Israël! De Here is onze God! De Here is één!” (Deut 6, 4). En na de derde show dat dit gebeurde besloot Justin met hen mee te doen. “Hij houdt van het gedachtengoed dat deze zinnen vertegenwoordigen,” zegt Scooter.
Ik ook trouwens.
Evangelisch onderweg
Maar misschien moeten we onze aandacht even afwenden van Scooter en ons richten op Pattie Mallette. Zij is Justins moeder, en ze is dus evangelisch christen. Haar leven liep niet altijd over rozen. Op 17-jarige leeftijd kwam ze in een ziekenhuis terecht na een zelfmoordpoging. “Toen heb ik op God geroepen om te zeggen dat ik het op Zijn manier zou proberen,” zegt ze. En dat heeft dus gewerkt. Zoals zoveel wedergeboren christenen bouwde ze een relatie met God op en ze werd als ongetrouwde moeder met haar zoon lid van een christelijke kerk. Daar werd de jonge man geconfronteerd met de upbeat, hedendaagse aanbiddingsmuziek die tegenwoordig zo algemeen verspreid is in die kringen. Toen Justin op 12 jaar niet meer naar de kerk wilde gaan, forceerde Malette de jongen niet.
Resultaat: eerstdaags wordt de - nu al als een hype georkestreerde - eerste film van Justin “Never Say Never” op de filmzalen losgelaten. De film werd eerst aan voorgangers van allerlei christelijke denominaties voorgelegd en kreeg hun zegen. Justin wordt met andere woorden vooruitgeschoven als de morele standaard van zijn generatie, wat dat dan ook moge betekenen. Ongetwijfeld een zware last op zijn frêle schouders. Maar Malette zegt dat zij, en vele christenen met haar, de mega-beroemdheid van Justin zouden willen zien werken als een magneet om jonge zielen naar Jezus te brengen.
In het team dat Bieber begeleidt is er dan ook plaats ingeruimd voor een fulltime ‘pastor’, een meereizende geestelijke begeleider, voor Justin (en de andere teamleden). Maar Malette zegt ook dat haar zoon nog geen stabiele christen is, dat hij voor een groot deel nog zoekende is naar Gods wegen.
Paramount pushte deze week een clip uit "Never Say Never" waarin Justin met zijn vrienden een stuk pizza gaat eten en waarin een van zijn vrienden het hoofd buigt en bidt: “Dank u Heer voor deze pizza, de kaas, ananas, hesp, pepperoni… en dank voor de mensen uit Hawaï die deze pizza gemaakt hebben”.
Justin schiet daarbij in een lach, maar buigt dan op zijn beurt zijn hoofd en bidt ook, voor die dingen die waarschijnlijk het belangrijkste zijn voor elke 16-jarige jongen in de hele wereld: “Dank U dat we goede vrienden mogen hebben en samen dingen kunnen doen en ons amuseren…”.
