Ik ben altijd geïntrigeerd door hoe mensen de vastenperiode invullen. Een bevriend gezin kiest voor sobere maaltijden of eet soms zelfs enkel rijst uit solidariteit met de miljoenen mensen die elke dag alleen rijst eten. Het doet me denken aan de vastenactie van in het middelbaar waarbij je een ticket kocht voor een wereldrestaurant en van te voren niet wist aan welke tafel je zou zitten. De overgrote meerderheid kreeg droge rijst en wat water, met wat meer geluk had je er ook groeten bij. Terwijl een hele kleine groep een meer-gangen-diner kreeg voorgeschoteld. Het gebeurde allemaal in de eetzaal en dit wereldrestaurant gaf een goed beeld van de verhoudingen tussen arm en rijk wereldwijd. Andere vrienden trekken zich een paar dagen voor Pasen terug in een abdij en beleven de paasnacht zeer intens. De vreugde na de periode van inkeer is immens.
Dit jaar wist ik niet goed waar te beginnen. Wat zou me helpen om tot inkeer te komen en met Christus naar Pasen toe te leven?
Discipline
Op de Good Letters blog van Image las ik over een vrouw die bij haar geestelijk begeleider kwam en hem vroeg wat hij ging doen tijdens de vastenperioden een aantal jaren geleden. De vraag werd teruggeplaatst. Haar voornemen was om minder te grommelen en te klagen, iets waar ze echt last van had. Hij ging elke dag een handgeschreven brief opsturen, elke dag voor een andere vriend. Beide vragen discipline, focus en goed nadenken over wat je wilt. Hoe geef je meer ruimte voor vriendschap en vreugde? Als je ruimte wil geven, moeten er dan andere dingen wijken?
Druk druk druk
Ik kan er niet zo goed tegen als het huis rommelig is als ik thuiskom na het werk. De dag was intens, er was geen zitplaats in de trein, verhalen en gesprekken malen nog door mijn hoofd, nog 10 dingen van mijn to do lijstje zijn on-aangevinkt, en dan hoop ik op een beetje rust. Valt dat moment uitgerekend samen met het speelgoed van de kinderen dat nog overal in huis verspreid ligt, het eten dat klaar moet en de kinderen die ook aan het eind van hun latijn zijn. Het wordt dan gemakkelijk 21 uur voor de rust terugkeert, de kinderen zeker slapen, de afwas ook weggewerkt is en het speelgoed gesorteerd klaarligt om opnieuw verspreid te worden.
Opruimen
Ik zet me neer, kijk rond en merk dat opruimen deugd doet. Tot voor kort stonden onze boekenkasten in de veranda, maar door een lek en vocht bleken ze daar geen lang leven beschoren. Voor 2 kasten had ik plaats in een andere kamer, maar de derde staat eigenlijk overal in de weg. Dus ik bekijk onze boeken. Ik koop nieuwe boeken, terwijl andere boeken bestoft geraken. Nu heb ik twee bananendozen met boeken waar ik zeker niets meer mee doe. Ik wil ze verkopen, niet om nieuwe boeken te kopen, maar om mijn schoonzus die in Burkina Faso met straatjongens werkt een extra gift te doen.
Vasten, bidden en geven horen traditioneel samen.
Ik ruim op, om vrijer te leven en meer ruimte te creëren voor God, mezelf en de ander.
