Na jaren van kommer en kwel lijkt er eindelijk licht aan het einde van de tunnel te zijn bij Club Brugge. Als trouwe fan vind ik dus dat er wel eens een blog over mijn favoriete ploeg geschreven mag worden! Ik doe dat overigens wel met de nodige voorzichtigheid. Niets is zo relatief als goede resultaten in het voetbal. Na twee nederlagen kun je weer helemaal bij af zijn.
Daarom moeten we nu ook extra genieten van de goede periode waar we nu in zitten. We zijn op dit moment de best voetballende ploeg in België, creëren veruit het meeste kansen, geven met voorsprong het meeste passes (aldus computerprogramma’s!) en we scoren het meeste. Nog belangrijker is dat we in zowel België als Europa helemaal meedoen. In België houden we het teleurstellende Standard al acht punten achter ons, terwijl we in Europa nog volop meedoen voor de tweede plaats en we concurrent Toulouse nog in Brugge op bezoek krijgen.
Het grootste pluspunt van dit seizoen is Adrie Koster. Deze brave sympathieke Nederlander heeft in heel korte tijd van Club Brugge weer een ploeg gemaakt die respect afdwingt. Dit was helemaal verdwenen na de twee dramatische seizoenen onder leiding van Jacky Matthysen, die met zijn volledig misplaatste arrogantie van Club één van de meest gehate clubs van België maakte. Geen grote mond naast het veld, maar presteren op het veld is het motto. Bovendien maakt Koster de spelers beter, iets wat deze jonge ploeg heel erg nodig had. Matthysen was veel meer een psycholoog die verwachtte dat spelers die bij Club Brugge spelen allemaal al top zijn.
We lijken ook eindelijk weer eens wat kapitaal op het veld te hebben lopen (klinkt wel raar trouwens). Vargas is een grote klasbak met nu al acht assists en vier doelpunten (terwijl hij slechts de helft van de wedstrijden speelde!). Met Perisic en Vadis hebben we op het middenveld nog twee andere spelers lopen die duidelijk heel veel in hun marge hebben. Als je dan hoort dat Club voor Akpala een bod van zes miljoen afwees, weet je dat Club opnieuw spelers heeft die in Europa op de nodige interesse mogen rekenen.
Laat ons echter eerst maar eens met de voetjes op de grond blijven. Als de volgende twee wedstrijden (op Partizan en op Standard) verloren worden, zijn we Europees zo goed als uitgeschakeld en kunnen we in de competitie ook opnieuw beginnen. Zo relatief is het allemaal dus. Voorlopig blijven we echter optimistisch. Er zit veel vooruitgang in deze ploeg en ik heb er vertrouwen in dat we een mooi seizoen tegemoet gaan! Ik vrees dat de titel iets te hoog gegrepen is, maar wij als supporters genieten al lang weer van het feit dat we ons weer kunnen verzoenen met ‘ons’ Club Brugge!
