Hoe vaak horen we de Bijbel niet voorgelezen worden? Hoe vaak klinkt dat niet zo bekend dat het ons nauwelijks nog raakt? Maar als er wat meer met de tekst gedaan wordt, dan begint het weer te leven.
Deze Palmzondag lazen we in de kerk het verhaal van de kruisiging uit Marcus in theatervorm. Er is één verteller en mensen uit de gemeente lezen de verschillende personages. De hele gemeente leest samen wanneer heel het volk Israël roept: “kruising hem!”, en later ook als de mensen de spot met Jezus drijven. Voor mij gaat deze lezing door merg en been.
De Bijbel Tapes
Regisseur Peter te Nuyl heeft het idee gekregen om van de Bijbelverhalen een audiofilm te maken. Het bijzondere van deze audiofilm is dat de 25 acteurs letterlijk de Nieuwe Bijbelvertaling citeren, woord voor woord. Gewoon voorlezen doen ze zeker niet: ze spelen de rollen. De audiofilm bestaat uit tekst, muziek, geluid én stilte. Ester, Hooglied en Marcus zijn de eerste drie boeken die uitgekomen zijn.
Huub van der Lubbe, de frontman van De Dijk, heeft speciaal voor de Bijbel Tapes Psalm 55 op muziek gezet. Ook hij gebruikt de letterlijke tekst van de Nieuwe Bijbelvertaling.
De essentie
De regisseur zoekt voor elk Bijbelboek de essentie en probeert dat door te laten klinken. Zo ziet hij Hooglied als het verhaal van ontluikende seksualiteit, en inderdaad, de twee jonge acteurs laten heel wat passie doorklinken in hun vertolking. Ook in de andere twee Bijbelboeken klinken de emoties, het ongeloof, de verwondering en de ironie door in het verhaal.
(Lees het interview met de regisseur over de essentie van Marcus, "de weg van ongeloof via verwondering naar aanvaarding".)
Deze manier van "voorlezen" zet me ook aan het denken: zou het niet mooi zijn als onze liefde voor de Bijbel de motivatie zou zijn om de Bijbel en zijn verhalen tot leven te brengen? In de kerk en tijdens Bijbelstudies. Door gewoon goed voor te lezen, door met meerdere mensen een verhaal te lezen, door intonatie en emotie in de tekst te leggen. Zodat we in het verhaal meegenomen worden, zodat het verhaal ons weer raakt.
Cultureel erfgoed
Wat me fascineert aan het project is dat het geen enkele christelijke drijfveer heeft. Te Nuyl zegt dat hij de Bijbel vooral boeiend vindt, cultureel erfgoed. De Bijbel is van belang als achtergrond van onze cultuur. Daarom wil hij de Bijbel voor een breed publiek toegankelijk maken.
Ik moet toegeven, van wat ik tot nu toe heb gehoord, kan ik me voorstellen deze audiofilms interessant zijn voor mensen die meer willen weten van de bijbel maar niet direct een kerk binnen willen stappen.
Geboeid door de Bijbel
Maar wat ik me ook realiseer is dat niet-christelijke artiesten geboeid zijn door de Bijbel. Zij weten de verhalen gevoel te geven en juist daardoor meer recht te doen. Niet-christelijke artiesten zetten de Psalmen woord voor woord op muziek, omdat ze zo waardevol zijn. Het doet me ook denken aan Stef Bos en zijn interpretatie van Bijbelpersonages.
Dan vraag ik me af, zou het kunnen dat we de Bijbel onderschatten? Dat we ons misschien zelfs wel schamen voor de Bijbel? Maar als we zeggen dat de Bijbel ook vandaag nog spreekt, realiseren we ons dat de Bijbel ook spreekt tot mensen die geen christenen zijn? Gewoon omdat dat Bijbel een boek van ongelooflijke kwaliteit is. Laten we dus fier zijn op dit uiterst intrigerende boek!
Meer lezen over de Bijbel Tapes:
De Bijbel Tapes.nl
Tijd voor MAX: in deze aflevering (33.28) legt Peter te Nuyl uit waar het idee voor de Bijbel Tapes vandaan komt, inclusief enkele fragmenten.
Het Goede Leven:"zelfs als gepokte en gemazelde Bijbellezer ontdekken hoe interessant en spannend het boek is".
Trouw: "met goede dictie is de Schrift spannend als een thriller".
