Josh McDowell is vooral bekend als apologeet - iemand die het christelijk geloof verdedigt. Hij heeft onder meer More Than A Carpenter en Evidence That Demands A Verdict geschreven. Met De getuige wil hij een andere richting inslaan: een thriller schrijven met een christelijke insteek.
Opgelet: bevat spoilers
Spannende thriller
Het boek wordt ingedeeld in drie delen, maar eigenlijk bestaat het uit twee delen. Het eerste deel valt meteen met de deur in huis: een man wordt vermoord en de persoon die op dat moment bij de dode was - Marwan Accad - slaat op de vlucht met de moordenaars en de politie achter zich. Het verhaal leidt van Monaco naar Frankrijk, Marokko, Egypte en Jordanië met uitstapjes naar Brazilië en Irak; en leest als een trein. McDowell schrijft heel beeldend en hij creëert een heel mooie weg naar de pointe van het verhaal.
Eenzijdig christendom
In het tweede (kleinere) deel van het boek komt Accad terecht in een christelijk gezin en vanaf daar wordt het eerlijk gezegd erg saai. Weg spanning, weg thriller. Vanaf hier krijgen we gewoon wat McDowell altijd al gedaan heeft: een poging tot het bewijzen dat het christendom echt waar is, maar dan in verhaalstijl. Ten eerste is die verhaalstijl echt mager. Accad stelt maar heel oppervlakkige vragen aan de predikant en de discussie komt weinig oprecht over. Ten tweede is de manier hoe McDowell zijn personages ontwikkelt nogal stereotiep. De predikant is bijvoorbeeld hét toonbeeld van liefde. De slechterik van het verhaal wordt al meteen door iedereen gehaat (zelfs al is nog niet duidelijk wie hij precies is ...).
Wat ik vooral erg storend vind, is de nogal eenzijdige visie op het christendom. De predikant, Nour, zegt een bepaald moment dat hij zichzelf geen christen noemt, maar een volgeling van Jezus. Er zijn namelijk teveel mensen die zich christen noemen maar doen wat Jezus heeft verboden. Op zich vind ik dat al een vreemd vertrekpunt. Het christendom draait niet om verboden, maar om een onvoorwaardelijke liefde. Maar het gaat verder, want de verboden draaien volgens de predikant om alcohol, drugs en vooral over buitenechtelijke seks. Nogal een enge visie op het christendom, lijkt me. Wat met het zorg dragen voor wezen en weduwen, wat met sociale rechtvaardigheid, wat met het weigeren van geweld?
Te zakelijk
Verder staan er ook zaken in waar niet iedere Bijbelgetrouwe christen mee akkoord is. Zo maakt de predikant stellig dat alle evangeliën vóór het jaar 66 geschreven zijn. Daar zijn een aantal dingen voor te zeggen, maar daar is ook veel tegen in te brengen. Heel zijn argumentatie voelt nogal log aan. Alsof het te bewijzen is dat het christendom waar is ... waar komt de geloofsfactor dan kijken? Het lijkt ook alleen maar om die zakelijke bewijzen te draaien. Het gaat wel kort over de christelijke liefde, maar volgens mij veel te beperkt.
Conclusie, het eerste deel vond ik heel sterk, voor het tweede deel had ik gewoon opnieuw Bewijs genoeg van Lee Strobel kunnen lezen en dan had ik een veel sterkere apologetiek gelezen. Ik meen me te herinneren dat Jezus zorgde dat de betere wijn pas voor het laatste deel kwam ... Spijtig genoeg is McDowell wat dat betreft geen volgeling van Jezus. Het eerste deel is heel beloftevol. Het tweede deel ontgoochelt.
Josh McDowell, De getuige (Veenendaal: Grace Publishing House, 2009).
