De macht van de digitalisering
Gisteren was te lezen op destandaard.be dat Louis Tobback, die bekend staat als bewuste digibeet (iemand die zich afzet tegen de digitale samenleving) zijn strijd opgeeft. Op maandag leerde hij bijvoorbeeld chatten.
Ik was vroeger gitarist in een punkrockbandje en op een bepaald moment hadden we een discussie. Een aantal van de band zeiden dat ze geen gsm wilden (toen had nog niet iedereen er een) en dat ze er ook nooit een zouden hebben. Een gsm was een rage, en daar doe je niet aan mee. Als punkrocker (wat waren we jong en onbezonnen) is het namelijk hip om niet met de rest mee te doen. Natuurlijk doe je daarin dan wel met de andere punkrockers mee, in dat niet meedoen (volg je nog?). Een ander bandlid zei heel stellig dat ze er wel ooit een zouden hebben. En het gevolg was een verhitte discussie waar we achteraf vol plezier naar terugkijken; vroeger konden banale dingen toch zo belangrijk zijn.
Een paar jaar geleden - ze hebben het echt lang volgehouden - zijn ze uiteindelijk gezwicht. Ik moest onmiddellijk daaraan terugdenken toen ik het verhaal van Louis Tobback hoorde. Kan dan niemand ontsnappen aan de digitale samenleving?
Ontsnappen?
Om eerlijk te zijn, ik denk van niet. De digitalisering is gewoon een deel van de geschiedenis, de 'vooruitgang'. Er zullen wel altijd hippieachtige mensen zijn, die terug willen naar het verleden, maar ik denk niet dat zoiets bij het cultuurmandaat past (Gen. 1:28). Vooruitgang is niet tegenstrijdig aan christen zijn. Integendeel, God draagt ons op de wereld te onderhouden en dat mag je best wel ruimer zien dan een groententuintje hebben.
Ontsnappen!
Wat echter wel een probleem is, is als je afhankelijk begint te worden van de digitalisering. Ik merkte zelf dat ik gigantisch veel tijd verloor op het internet. Té veel tijd. Zeker in de weken net voor de lancering van BREEZE.be startte ik mijn computer op 's morgens en ging die pas 's avonds uit. En al die tijd (op een kort lunchmoment na) zat ik voor een scherm. Een paar maanden geleden besefte ik al dat het internet wat te dominant geworden was. Ik heb het nodig voor mijn werk en studies, dus overdag kan ik niet anders dan er gebruik van maken.
Ik heb echter geen internet meer waar ik woon. En ik moet er ook geen hebben. In de laatste zes weken heb ik 's avonds niet geïnternet, maar gelezen en vaker met mensen afgesproken. Ik moet zeggen dat dit experimentje van me de moeite waard was.
Het is nodig dat ik af en toe afstand kan nemen van de digitale wereld. Het zal echter steeds meer en meer een uitdaging worden om dat te doen. Een gsm is nog redelijk onschadelijk, maar op smartphones krijg je ook e-mails en je kunt er gemakkelijk mee op het net. Ik ga geen verhitte discussie starten door te beweren dat ik nooit een smartphone zal hebben, maar ik vraag me af hoe ik dan afstand zal nemen van de digitale wereld. Want afstand nemen moet ik af en toe. Al is het maar om de reële wereld wat vaker te zien.
