Revanche of geen revanche. Feit is dat 27 juni 2010 in de boeken zal gaan als de dag waarop één van de grootste WK-arbitragefouten werd gemaakt. Geen twijfel mogelijk, de bal was meer dan een meter over de lijn, maar het mocht niet baten. Het scheidsrechterlijk trio wou van geen wijken weten en bijna was het nog zo dat het verlies aan concentratie van de Engelsen tot een derde Duitse doelpunt kon geleid hebben…
Unfair!
Toch blijft het bijzonder en ook wel unfair dat een match op een dergelijke wijze beïnvloed kan worden. Waarom is het niet mogelijk om doellijntechnologie te gebruiken? Dit heeft niets te maken met scheidsrechterlijke beïnvloeding. Een penalty bijvoorbeeld is een subjectief gegeven, de ene scheidsrechter fluit die en de andere niet. Of een bal over de lijn is of dat er iemand flagrant buitenspel staat, is dat echter niet… De mensen die beweren dat daarmee de charme zou verdwijnen, hebben misschien wel een punt. Alleen denk ik niet dat je nu dat argument moet gebruiken in de aanwezigheid van een Engelsman.
Duitse Gründlichkeit
Het blijft natuurlijk nog altijd de verdienste van de Duitsers dat zij met 4-1 wisten te winnen en zo indruk wisten te maken op de neutrale voetbalsupporter en tegelijkertijd natuurlijk ook op hun tegenstanders. Niemand betwist nu nog dat zij een serieuze kanshebber zijn om de wereldtitel te grijpen, al moeten ze daarvoor nog wel langs Argentinië en eventueel nog toppers zoals Spanje, Portugal, Brazilië en Nederland die nog altijd in het tornooi zitten.
Lelijk voetbal?
Het zou alleszins een mooie prestatie zijn van een jong en talentrijk team, dat met goed combinatievoetbal en knap flankenspel de meeste voetbalharten weet te veroveren. Niemand die nu nog beweert dat Duitsers lelijk voetbal spelen.
Gaan ze tot het eind? En zullen ze voor de 4de keer de wereldtitel meenemen richting Berlijn? Ik weet één ding, spannend wordt het wel en voetbal is emotie, niet?
