Het lijkt onrechtvaardig!
Een van de zaken waar ik lang mee heb geworsteld binnen mijn geloof, is het oordeel van God. “Enkel zij die in Hem geloven zullen leven, de anderen zullen zijn toorn voelen”, ik citeer maar eventjes in mijn eigen woorden uit Romeinen 1, 17-18. "Hoe kan het nu", dacht ik, "dat al die mensen die niet echt de kans hebben gekregen om ooit het evangelie te begrijpen, gedoemd zijn! Hoe oneerlijk is dat!" Dat dacht ik toen, en soms vind ik het nog steeds moeilijk, als ik rondom mij kijk en zo weinig mensen zie die geloven.
Geloven met het geloof van een kind
Ik had het hier ooit met m’n vriendinnetje Astrid over. Ze zei: “ik weet het niet zeker hoe het zit… maar ik weet wel heel zeker dat God volledig rechtvaardig is.” Dat laatste zinsdeel sprak ze met zo veel overtuiging en liefde uit. En daar kon ik mee verder. Haar sterke geloof van een kind van God zei: “Papa, ik begrijp Uw manier niet, maar ik weet dat U perfect bent. Er zal niemand verloren gaan zonder dat dit juist is.”
De kans om het te begrijpen met je verstand
Toch laat de bijbel ons hier ook niet over in het duister, alweer mogen we het ook met ons verstand begrijpen. Het boek Romeinen is volgens mij een van de beste boeken in de bijbel om deze zaken uit te leggen, vooral de eerste twee hoofdstukken. Neem nu dit:
Romeinen 1: 19-20
Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is niets waardoor zij te verontschuldigen zijn, …
Mijn vooronderstelling klopte dus niet: ja, als ze het niet zouden kunnen begrijpen, dan zou het oneerlijk zijn. Maar de bijna alle mensen kunnen wel veel zaken over God zien. Ze kunnen ze constant zien, in Zijn werken, Zijn wonderen, maar ook de schepping roept Hem uit!
Het voelen met je hart
En dan komen we bij onze romanschrijfster. Francine Rivers, een reuzin met een zeer vlotte pen. In haar boek, “The last sin eater” vraagt het hoofdpersonage Cadi zich af of haar oma, die het evangelie nooit had gehoord (ze woonden ergens in zeer afgelegen bergen) verloren was. En dan komt Rivers’ interpretatie van Rom 1: 1-20:
Tijdens de ijzige stormen en de lange, bleke winternachten vertelde oma me dat de bergen net slapende reuzen waren, en dat ze binnenkort wel weer wakker zouden worden. “God zal daarvoor zorgen”.
En dat deed Hij. Die bergen werden altijd wakker, zonder fout. Jaar na jaar kwam de aarde weer tot leven met wat oma noemde “het groen van God”. Ze zei altijd dat het er niet toe deed hoe lang je plantjes water gaf, je kon ze nooit dezelfde kleur geven die er kwam na 1 regenbui van het levende water uit de hemel. Nu weet ik waarom dat zo gebeurde, wat oma me probeerde te tonen met woorden die ze niet had.
Het was niet per ongeluk, niet toevallig, dat de seizoenen jaar na jaar terugkwamen. Het was God die tot ons allen sprak over de geboorte, het leven, de dood en de verrijzenis van Zijn enige zoon. Het was een geliefd verhaal dat dag na dag werd verteld met elke zonsopgang en zonsondergang, jaar na jaar met de seizoenen, al eeuwenlang, sinds het begin der tijden.
Nadat ik het woord van God had gehoord, kon ik nooit meer ergens wandelen zonder Jezus als kind te zien in het verse groen van de lente. Ik zou nooit meer een veld in al zijn glorie zien zonder te denken aan hoe Hij heeft geleefd voor ons, kijkende naar de koninklijke kleren van elke zomerse veldbloem. Ik zou voor altijd de grootsheid van Zijn liefde zien in het prachtige offer van het schitterende rood, oranje en geel in de herfst, en de winter zou altijd spreken over Zijn dood. En dan kwam de lente weer, Zijn verrijzenis, eeuwig leven. “Zie, Ik ben altijd bij u.” Dat bent u, Heer, dat bent U. Mijn ziel vertelt me dat.
“Ze zag het, Cadi”, zei mevrouw Elda. Ik geloof dat de Heer, die alles kan doen dat Hem behaagt, haar verstand en hart heeft geopend en haar de weg naar huis heeft getoond.”
Vrede vulde me, een vrede die niet kwam van mevrouw Elda’s woorden of van mijn eigen, kinderachtige beredeneringen, maar als kado van God zelf, God die rechtvaardig is, God die genadig is, God die het onmogelijke kan doen. Ik wist dat ik me geen zorgen meer moest maken over mijn oma. Er was voor gezorgd, wat er ook van haar gekomen was. Want de Heer is God, en Jezus kende haar hart. Nee, ik hoefde me echt geen zorgen te maken.
Francine Rivers, The last sin eater
Vertaling: Freya De Leeuw
Noot: Dit boek, noch mijn artikel is een pleidooi voor "universele redding". Ik geloof honderd procent dat Jezus je Heer en meester moet zijn om gered te worden en dat we dus een belangrijke taak hebben Zijn woord te verkondigen. Maar het geeft wel een antwoord op vragen zoals: "en wat dan met mensen die het evangelie nooit konden horen omdat ze in de brousse leven?"
