Begin deze maand verscheen er op de website een HOT TOPIC rond de gaven van de Heilige Geest. We ontvingen nog twee reacties en willen jullie die niet onthouden.
Kenny:
Zelf ervaar ik bitter weinig van deze dingen — zo weinig dat het mij opviel — en dat vind ik jammer. Ik zal niet de enige zijn die bij het lezen over de bovennatuurlijke dingen die de “eerste gemeente” meemaakte, en de wonderen die Jezus, Paulus en anderen deden denkt: en nu dan?
Één of twee keer heb ik al meegemaakt dat een meisje (uit een pinkstergemeente) voor me bad, en plots over dingen begon die ik haar niet had verteld. Uiteraard doet dat eerst een beetje raar, maar het is ook erg fijn om te ervaren dat God weet wat er gaande is in je leven en dat hij er om geeft. Anders zou hij toch de moeite niet doen er iemand voor te laten bidden?
Ik wil méér van dat — meer van God — zien in mijn leven en in onze kerken. Maar spijtig genoeg merk ik dat de meesten van ons, ik inclusief, er schuchter en sceptisch tegenover staan. Als je Breeze.be bezoekt en dit artikel leest geloof je waarschijnlijk in God, maar geloven we nog echt in de God waarover de bijbel ons vertelt?
Zelf geloof ik wel in die God, maar toch durf ik er nog altijd niet te veel van te verwachten. Teleurstelling is daar de oorzaak van: mensen die het bovennatuurlijke proberen nabootsen of forceren, of zelf ergens voor bidden maar niets zien gebeuren.
Er is mij gezegd dat als ik meer van God wil zien, ik “dichter tot hem moet naderen”. Het zou al mooi zijn als velen van ons een betere vriend van God probeerden zijn, en ik geloof dat het dan niet lang meer al duren eer we meer van hem zullen zien.
Rein:
Doorheen de bijbelschool (die ik vorig jaar gevolgd heb) heb ik echt enorm veel meegemaakt op bovennatuurlijk vlak. Bidden voor genezing, spreken in tongen, werking van krachten, woorden van wijsheid of woorden van kennis, overal werden we in uitgedaagd op een niet geforceerde manier. Zelf wou ik enorm veel meemaken zodat ik ook wat had om op terug te vallen. Niet als ik niet meer weet of God nu wel degelijk bestaat, maar om anderen te vertellen dat God nog steeds diezelfde God is als in het Oude en het Nieuwe Testament.
Ik kan echt zeggen dat ik enorm veel heb meegemaakt doorheen dat jaar. Door mezelf en door anderen. Daardoor weet ik dat die “en wat nu dan?” vraag kan beantwoord worden met een: Nu ook! antwoord.
Wat me de ogen opengedaan heeft is dat er zoveel terughoudendheid is onder de generatie van vandaag. Doe ik het wel goed, wat als ik het fout doe, mag ik het wel fout doen... Zijn vragen die ik regelmatig hoor vallen.
Ik probeer zoveel mogelijk vragen te beantwoorden vanuit mijn perspectief, of de bril die ikzelf op heb tijdens het lezen van de bijbel, en deel dan van mijn ervaringen met de Heilige Geest, met de hoop dat het anderen stimuleert om die terughoudendheid te laten vallen en gewoon te gaan voor al dat bovennatuurlijke.
In de kerk zit - als ik het zo mag uitdrukken - een stelletje aardappelzakken die teveel zijn gaan houden van gemak en te weinig zich uitstrekken naar meer. Daar wil ik verandering in, daar wil ik groei in zien. Niet zozeer in meer bovennatuurlijke gaven, maar meer motivatie in de mensen om God dichter bij hun medemens te brengen. Op welke manier dan ook! Vroeger zei men dat radicaalheid ontbrak bij de tieners/jongeren, nu vraag ik me af of dit niet mag doorgetrokken worden naar de volwassenen zelf.
Ik hoop hier bergen commentaar op te krijgen, niet om een weerwoord te kunnen bieden, maar om het te laten leven in de harten van iedereen! Ga, predikt en zegt!
Ben je het roerend eens, of net helemaal niet? Spuw het uit in het vakje onder dit artikel!
