Iemand zei me eens: ”Luister naar iemands gebed en je leert veel over zijn/haar geloof”.
Die stelling is me steeds bij gebleven en komt regelmatig in mijn gedachten als ik terug denk aan mijn eigen gebeden of wanneer ik mensen hoor bidden.
Als je nog maar net luidop durft bidden, laat je hierdoor alstublieft niet afremmen, maar juist aanmoedigen!
Wanneer ik mijn eigen gebeden analyseer, dan komen de volgende punten vaak aan bod:
- Heer, dank U voor wie U bent
- Heer dank U voor Uw leiding
- Heer, dank U voor vrienden en familie
- Heer, dank U voor dit en dat
- Heer, wilt U ons leiden
- Heer, wilt U mij vergeven
- Heer, wilt U wijsheid geven
- Heer, wilt U bij die of dat zijn?
- Heer, wilt U zegenen
- Heer, wilt u me helpen om mijn stille tijd trouw te houden?
Klinkt misschien herkenbaar? Is er iets mis mee?
Ik weet het niet, maar soms denk ik dat het wat tekort schiet.
Als christen weten we natuurlijk dat we niets uit onszelf kunnen doen en dat het God moet zijn die door ons werkt. Maar geeft ons dat reden om in een soort “geestelijke hangmat” te gaan liggen?
Heer, wilt U het doen, Heer, wilt U me helpen, ...
Maken de volgende uitspraken ook deel uit van je gebed?
- Heer, ik wil U volgen
- Heer, ik ben beschikbaar
- Heer, zal ik dat doen? Wilt U me leiden?
- Heer, het spijt me
- Heer, ik wil tijd met U door brengen, is morgenvroeg om 6u30 OK voor U?
Voel je het verschil?
Ik denk dat het goed is om onze dank te verwoorden. Het is verstandig om God te vragen om hulp. Maar vergeet ook je eigen verantwoordelijkheid niet.
Kruip dus uit de “Geestelijke hangmat” en vertel Hem wat Hij voor je betekent, en hoe je je liefde voor Hem en voor de mensen wilt uiten .
