Click hier voor deel 1.
Doe uw mond open ten bate van de stomme,
ten behoeve van het recht van allen die wegkwijnen;
open uw mond, oordeel rechtvaardig,
verschaf de verdrukte en nooddruftige recht. (Spr 31, 8-9)
Rouw en hoop
Eén jaar na de aardbeving was er in Port-au-Prince een dag van rouw. Alle vlaggen, ook die aan de buitenlandse ambassades, hingen halfstok. Maar veel mensen die ooit in de stad gewoond hadden waren niet daar om mee te rouwen. 100.000-den Haïtianen zijn ondertussen immers teruggekeerd naar de dorpen in het binnenland waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen in de hoop er opnieuw hun eigen voedsel te kunnen winnen en water te halen uit de voorbij stromende rivieren. De houten woningen in de dorpen hebben meestal veel beter de aardbeving overleefd dan de stenen stadswoningen en dus is er daar, bij familie, beter onderdak te vinden.
Maar er was natuurlijk een reden waarom die mensen destijds hun dorpen verlaten hadden voor de grootstad. Hoe afschuwelijk sommige van de achterbuurten van de hoofdstad ook waren, toch kozen veel Haïtianen ervoor om ernaar toe te trekken. Want er was desondanks meer hoop dààr, dan in hun dorpen. De heuvels in het binnenland waren immers geërodeerd, de bomen waren er verdwenen, voedsel kon er amper gekweekt worden door de droogte van de ondergrond. Gewoon omdat er de voorbije decennia geen aandacht was voor de noden van het binnenland.
Herstel
Goed nieuws, of moet ik zeggen hoop - hoe verwonderlijk ook - is er echter ook. En niet alleen omdat er wereldwijd meer dan 10 miljard Euro aan giften is opgehaald waarvan het overgrote deel nog niet gebruikt is. Maar hoe vreemd ook, vooral het feit dat de bewoners nu gelijktijdig geconfronteerd worden met enerzijds de economische en anderzijds de ecologische kanten van de vicieuze cirkel waar het land zich in bevond, is hoopgevend. Landbouwers hadden voordien weinig keuze als het ging om hun producten te winnen. Nu helpen verschillende gespecialiseerde organisaties hen de twee aspecten te integreren. Haïti moet letterlijk van de grond – de bodem - af heropgebouwd worden, met een evenwichtig ecosysteem. En dat terwijl tegelijkertijd mensen aan landbouw moeten kunnen blijven doen. Landbouwers leren nu hun werk te doen mèt de schepping, in plaats van tegen de schepping. Lokale kerken zijn de eersten die hen helpen om hen te leren de vruchtbare natuurcyclussen in hun beroep samen te brengen.
Niet alleen materieel is er een herstel, ook geestelijk is er een opwekking begonnen. Eén voorbeeld. Voorganger Edouard Clerhomme van de 'Church of God Mission by Faith' in het stadje Carrefour, een erg arm gebied ten zuiden van Port-au-Prince, wandelde die fatale dag in de richting van zijn kerkje toen de aardbeving plaats vond. Hij overleefde ramp, maar zag hoe mensen werden verpletterd toen gebouwen in de stad ineenstortten. Nog op hetzelfde moment voelde hij de aandrang om het evangelie aan mensen te vertellen. Hij vertelt: “Sinds de aardbeving heeft God machtige dingen gedaan. Sinds dat ogenblik heeft mijn kerk voortdurend opwekkingsdiensten. Elke dag vinden er ’s morgens en ’s avonds, vaak ook nog in de namiddag, gebedsdiensten plaats en ook thuis bidden de mensen tot God om Zijn genade”.
Koen en ei
Is alles dan koek en ei aan het worden ? Neen, natuurlijk niet. Kijk gewoon naar wat er gebeurde tijdens de voorbije – of nog lopende ? – verkiezingen. Om maar één autoriteit aan te halen: het Center for Economic and Policy Center (CEPR) dat de Haïtiaanse verkiezingen opvolgde vindt dat die verkiezingen ongeldig moeten verklaard worden omdat er grote onregelmatigheden werden vastgesteld tijdens de eerste ronde van 28 november 2010. De tweede ronde werd onlangs uitgesteld omdat men niet eens weet welke politici het tegen mekaar gaan opnemen. De komst - “om het volk te helpen” zoals hij op een persconferentie zei - van de 59-jarige voormalige dictator Baby Doc na 25 jaar ballingschap betekent ook al geen politieke winst gezien zijn bewind voordat hij het land werd uitgejaagd.
Hoop en angst, hand in hand. Wat kunnen wij eraan doen ?
