Ik moest toch effe slikken toen ik afgelopen zaterdag de nieuwsberichten op standaard.be las: klik om te lezen
De euthanasiewet die ooit, voor zover ik weet, bedoeld was om mensen uit hun onmenselijk lijden te halen, staat al langer ter discussie. Niet om ze af te schaffen, wel om ze uit te breiden. In een column in Tertio noemde Jan de Volder de euthanasiewet ooit een hellend vlak.
Eerst en vooral moet de wet uitgebreid worden naar minderjarigen en demente personen. Daar wordt al 10 jaar over gesproken. Ik zou wel willen weten over welke info Jacinta De Roeck beschikt om met zekerheid te kunnen stellen dat ten laatste in de volgende legislatuur euthanasie voor minderjarigen en demente personen in een wet gegoten zal worden.
Ook euthanasie voor personen met een verstandelijke beperking moet mogelijk gemaakt worden. Waarom? Hebben zij zoveel leed te dragen? Mevr. De Roeck schermt met één argument: We mogen zeker geen groepen het zelfbeschikkingsrecht over leven en dood ontzeggen. Waarom zouden we dan geen euthanasie toestaan voor mensen die depressief zijn? Hoe oneerlijk dat zij moeten blijven leven, terwijl iemand die lichamelijke pijn heeft, mag sterven. De Roeck geeft zelf al aan de mensen met een verstandelijke beperking niet over hun eigen leven en dood kunnen beschikken. Wie dan? De ouders? En als de ouders niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen of sterven? De staat? Brave New World!
