Afgelopen maandag, op de werelddag van verzet tegen armoede, werd in alle grote stations het boekje “Ik ben arm” uitgedeeld. Dankzij mijn tijdelijke job kwam ik in het station van Antwerpen-centraal waar ik ook een exemplaar toegestopt kreeg.
De algemene tekst van het boekje werd geschreven door Danielle Dierckx van de Universiteit Antwerpen. Toch bestaat het merendeel van het boek uit een samenstelling pakkende citaten van ‘arme Belgen’ en illustraties van Lieve Blanquaert.
‘Ik laat niet zien wat ik denk, wat ik voel, wie ik werkelijk ben. Dat durf en dat wil ik niet omdat ik ondervonden heb dat mensen daarin niet te vertrouwen zijn. Zo zei ik eens tegen die van de juridische dienst van het OCMW dat het toch allemaal geen zin had want dat ik er toch nooit in zou slagen om mijn schulden af te betalen. Zij panikeerde en dacht dat ik mezelf en mijn kinderen iets zou aandoen. Ik heb naar haar geluisterd uit pure angst dat ze anders mijn kinderen zouden afpakken. Dat deed ik toen ik nog jong was en niet wist dat je sommige dingen beter voor jezelf kan houden.’
Nog aangrijpende wordt het wanneer in het midden van het boekje citaten van de typisch Belgische, ‘rotverwende’ kinderen hiermee in contrast worden geplaatst.
Doel van het boekje was de bevolking sensibiliseren rond armoede in België. Wat mij betreft doel bereikt! Nieuwsgierig geworden naar het boekje? HIER kan je het online bekijken of bestellen.
“Ik ben arm en niemand moet dat weten.
Ik ben arm en niemand die het ziet.
Ik ben zoals iedereen.
Het is alleen heel moeilijk. Alles.
Maar ik heb hoop.
Ik geef niet op.
Voor mijn kinderen.
Zij zijn de toekomst.
En die moet anders.
Armoede moet weg.
Ik geloof erin.
Maar ik kan het niet alleen.”
