Op donderdag 30 september stond August Burns Red in de Trix in Antwerpen. Toen ze iets minder dan een jaar geleden in de AB in Brussel stonden, hadden we al geprobeerd een interview te regelen, maar langs de andere kant van het e-mailverkeer bleef het stil. Toen bleek dat ABR weer naar België zou komen, hebben we alles op alles gezet om het deze keer wel gedaan te krijgen. En het is gelukt! Maar het heeft moeite gekost. Het contrast tussen de moeite om het interview te regelen en de vlotheid van de babbel met gitarist J.B. Brubaker zelf kon niet groter zijn. Je zult ons niet horen klagen.
CS: Jullie spelen al voor de vierde keer in België. Hoe waren de vorige keren?
J.B.: Eerlijk waar, "I'm not trying to kiss up to you," maar België is een van de beste landen waarin we ooit al gespeeld hebben. De eerste keer dat we ooit het hoofdprogramma invulden (noot: dat was in de AB Club in 2008), was de zaal uitverkocht. Als een van de enige optredens van die hele tour. Er waren dan misschien 300 mensen, maar het was belangrijk voor ons. België is dus heel goed voor ons geweest.
CS: Wat verwachten jullie van deze tour?
J.B.: Heel wat shows zijn al uitverkocht, dus we verwachten veel volk en we hopen dat iedereen zich amuseert. Het is leuk te zien dat het werk van de voorbije jaren loont. We krijgen overal veel steun.
CS: Jullie hebben net een live-album uitgebracht. Waarom een live-album?
J.B.: Wel, we zijn een beetje aan het eind van ons vorige album (noot: 'Constellations') en binnenkort beginnen we aan het volgende album. We wilden een album uitbrengen dat de brug tussen onze twee studio-albums kon maken. Dus was een live-album een logische keuze.
CS: Waarom zouden mensen het moeten kopen?
J.B.: Goh, het is sowieso een album met hoge kwaliteit. We hebben er serieus wat geld in gepompt. We wilden echt een degelijk album maken. Je krijgt dus echt waar voor je geld. Het is een kwaliteitsproduct en we zijn erg tevreden met het resultaat. Als je ons graag live aan het werk ziet, zul je dit zeker ook waarderen.
CS: ABR wordt geregeld omschreven als een "Christian band." Is dat een zegen of een vloek?
J.B.: Het is zeker geen vloek. Ik denk dat het een zegen is. Ik weet het eigenlijk niet. (Begint te lachen.) Ik weet eigenlijk niet of het een van de twee is. Het heeft zeker geen negatieve gevolgen voor ons gehad. Ik denk ook niet dat mensen in 2010 weglopen als ze horen dat we een christelijke band zijn. In ons genre is het nogal gewoon als bands christelijk zijn. Misschien is dat in Europa minder, maar in de VS is het niet zo bijzonder.
CS: Hoe vinden jullie tijdens een drukke tour tijd voor God?
J.B.: Ons tourschema is inderdaad meestal nogal hectisch. Het is vaak moeilijk om tijd te vinden voor God. Ik zal daar niet over liegen, die tijd glijdt vaak uit onze vingers. Het is tijdens een tour sowieso al moeilijk om in contact te blijven met onze vriendin of onze familie. En het is nog moeilijker om onze relatie met God te onderhouden. Aan de andere kant denk ik dat je aan het einde van de rit ook gewoon goed moet weten waar je hart ligt. En God begrijpt vast wel dat het niet zo simpel is om alles te combineren.
CS: Heel veel van jullie teksten laten duidelijk jullie geloof zien. Heeft dat een effect op jullie live-show?
J.B.: Voor mij persoonlijk niet echt. Ik speel gewoon graag muziek en geniet daar enorm van. Voor Jake (zanger) is dat wél het geval. Hij is sowieso een stuk "spiritueler" dan mij en hij ervaart het ook meer.
CS: Geldt dat ook voor jullie publiek?
J.B.: Dat hangt natuurlijk erg af van persoon tot persoon, maar soms zie ik tijdens een optreden mensen met hun ogen dicht staan. Misschien genieten ze gewoon van de muziek, maar misschien hebben ze ook een speciaal moment met God. Dat weet ik eigenlijk niet.
CS: Is jullie geloofsbeleving in de band dan vooral iets individueel of spreken jullie er ook over?
J.B.: Ik denk vooral individueel. Jake en Matt (drummer) spreken er wel heel vaak met elkaar over. Voor de rest is het meer iets individueel. Mijn geloofsinvulling wisselt ook voortdurend.
CS: Los daarvan, hoe is het leven op de tourbus?
J.B.: We zijn pas met deze tour begonnen en tot nu toe gaat alles goed. We hebben in augustus getourd door Zuid-Amerika samen met Blessthefall. Zij zitten weer op dezelfde bus. Ze zijn al goeie vrienden, dus het ijs moet niet gebroken worden of zo.
CS: En wat doe je voor ontspanning op de bus?
J.B.: Op dit moment lees ik - en dit zal volledig saai voor jullie zijn - een boek over de 1993 Philadelphia Phillies. In dat jaar gingen ze naar de World Series. Die verloren ze trouwens. Ze hadden heel veel verschillende karakters in het team, die wat ruw konden zijn. Dat maakt het interessant om te lezen. Voor mij, de baseball-fanaat ten minste. Verder luister ik naar een band die Balance And Composure heet. Ze komen ook uit Pennsylvania. Ze doen me denken aan de emomuziek van de vroege jaren 2000. Dat is boeiend, want ze zijn echt jong. Die hele scène is van voor hun tijd. Ik vraag me constant af hoe zij ertoe gekomen zijn om die "oude" muziek te spelen. Dit is nu niet "cool" meer. Maar ze zijn dus echt een goeie band.
CS: Nog iets speciaals dat je wilt aanraden?
J.B.: Ik zag onlangs de film The Town. Ben Affleck heeft die geregisseerd. Het was de eerste film die ik zag in een lange tijd. Ik heb er erg van genoten, hij was zeker entertainend: "edge-of-your-seat-dramatic-thriller." Als dat je soort film is moet je sowieso gaan.
CS: Jullie zijn nogal duidelijk een 2.0-band. Jullie zitten op twitter, facebook, myspace … en jullie maken er ook gebruik van.
J.B.: (Lacht hardop.) Ik ben heel actief op twitter. We vinden het ook als band belangrijk om dat te doen. Het is ons meest directe contact met onze fans. Ons publiek vindt dat dus wel leuk. Je zou kunnen zeggen dat ons publiek ook "2.0" is. (Lacht opnieuw.) Mijn eigen twitter-account ben ik begonnen om wat contact met fans te hebben, "but I think it's a blast" en het is gewoon leuk om te doen. Ik schrijf intussen gewoon het meest over baseball. Helaas, voor zij die dat niet interessant vinden. Jullie denken waarschijnlijk: "Huh, shut up! I don't care." Mensen van buiten de VS begrijpen baseball waarschijnlijk niet eens, laat staan dat ze geïnteresseerd zijn. (Noot: wij dachten dat J.B. twitterde over American football, tot zover onze kennis van de sport.)
CS: Wat zul je over België op twitter zetten?
J.B.: We zullen zien hoe de show vanavond gaat. Ik denk dat het wel positief wordt, tenzij ik barslecht ga spelen. (Noot: Het werd een voorzichtig "Belgium is pretty great" en vlak na het optreden: "Too hot in Cologne and in Antwerp tonight. Simply too hot! Thanks for coming though" op J.B.'s twitter. Op de twitteraccount van de band zelf: "Belgium thanks for a sweet show, and the heat stroke. Good grief that was hot. Amsterdam Tonight!")
CS: Laatste vraag. Je mag een optreden organiseren en vijf bands in de line-up steken. Welke vijf bands?
J.B.: Gelijk welk genre? Heerlijk. Ik weet nog niet in welke volgorde, maar deze bands zou ik willen. Arcade Fire speelt sowieso. Zij zullen waarschijnlijk de headline worden, want ik wil dat ze kans krijgen hun hele productie te kunnen doen. Ik denk dat NOFX zal spelen. Wat nog? Cult Of Luna zal uit Zweden afzakken. Beirut zal ook spelen. Ik weet niet of je hen kent. Het is een indie-band van New York City. Ze heeft samengewerkt met artiesten van over heel de wereld. Zij zullen ook spelen. Ok, dat is vier, nog eentje. Ik wil iets heel cool bedenken. Een goede reünie of zo. We zullen zeggen dat The Shins zullen spelen. Ik weet dat ze niet uit elkaar zijn, maar het is al een tijdje geleden dat ze nog live gespeeld hebben. The Shins mogen als voorlaatste spelen.
CS: Dank je wel voor het interview en veel plezier met het optreden straks.
Interview: Job Thomas
Foto's: Philip Tregunna
