Tot begin deze maand was het Goldstone rapport – u weet wel, dat rapport dat Israël met de grond gelijk maakte en de Palestijnse strijders, ook die van Hamas, tot helden opblies (!) – één van de lange rij anti-Israël documenten die door de media gebruikt worden om wereldwijd een anti-Joods klimaat te creëren. De man was met zijn afvaardiging UN-medewerkers naar de Gazastrook gestuurd om daar Israëls militaire operatie ‘Gesmolten Lood’ vanuit alle mogelijke hoeken te onderzoeken. Beide partijen kregen een veroordeling aan hun broek voor potentiële ‘oorlogsmisdaden’ en ‘misdaden tegen de mensheid’. Beide partijen werden beschuldigd van het doelbewust aanvallen van de burgerbevolking. En, in een dwaze poging om fantasialand helemaal tot leven te wekken, werd er op zowel Israël als Hamas een beroep gedaan om de hun aangewreven misdaden zelf te onderzoeken.
Deze maand trok de Zuid-Afrikaanse rechter Richard Goldstone heel publiekelijk de voornaamste resultaten van zijn onderzoek terug in. Hij gaf toe dat Israël elke beschuldiging van misdadigheid in Gaza ernstig onderzocht heeft. En hij stelde duidelijk dat Israël geen enkele doelbewuste aanval op de burgerbevolking heeft uitgevoerd. “Als ik toen geweten had wat ik nu weet,” schreef hij, “dan zou het Goldstone rapport er heel anders uitgezien hebben”.
Mooi zo, zou je denken. Mooi zo, hij geeft tenminste zijn fouten toe. Maar… vertel ons nu eens hoe Israël zijn voor de zoveelste keer met leugens geschonden reputatie terug proper krijgt ! Wat Goldstone nu erkent, was destijds al onmiddellijk duidelijk voor elke objectieve waarnemer. De grote lijnen die in dit rapport aan bod kwamen, waren bekend en werden nooit ernstig tegengesproken door de feiten. Israël ging niet naar Gaza met de bedoeling burgers te slachtofferen, maar om haar eigen burgers te beschermen. Nadat er niet minder dan 10.000 raketten vanuit Gaza naar Zuidelijk Israël waren afgevuurd was het enige zinnige dat Israël kon doen een poging ondernemen om de raketinstallaties in Gaza te vernietigen.
Meer nog, de Israëliërs hebben heel veel moeite gedaan – zoals altijd – om de burgers op voorhand te verwittigen en levens te redden. Israël wist goed genoeg dat elk burgerlijk slachtoffer zou gebruikt worden om de reputatie van de Joodse staat verder in diskrediet te brengen, zowel in eigen land als wereldwijd. Het is precies daarom dat Hamas zo hard probeert dergelijke situaties uit te lokken, of eventueel zelfs zelf creëert.
En ondertussen heb je Hamas natuurlijk, een echte terroristische organisatie die haar bedoelingen noch haar methodes onder stoelen of banken steekt. Als Hamas raketten afvuurt op Israël, is haar enige doel de burgerbevolking te raken. Voor Hamas zijn burgerslachtoffers geen misdaad die moet onderzocht worden, maar een zege die moet gevierd worden. Dat is nu eenmaal wat terroristen doen. De idee dat Hamas zijn eigen aanvallen zou gaan onderzoeken hoort bij de topverdwazing van de hedendaagse internationale wetten. Zelfs Goldstone ziet nu dat zijn benadering "een vergissing" was. Hamas heeft terreur nooit verloochend, niet in het Arabisch en niet in het Engels. Tot op de dag van vandaag omhelst Hamas de terreur en zoekt alle mogelijke argumenten bijeen om die goed te praten.
En nu, alhoewel het rapport door zijn samensteller volledig in diskrediet is gebracht, zal het toch voortleven. De kernaanklacht dat Israël oorlogsmisdaden pleegde in Gaza is al binnengedrongen in de kanon van de Israël-bashing onder dezelfde haatverhalen als die van 'Jenin slachtpartij' (nooit gebeurd), het doodschieten van de jonge Mohammed Al Dura (nooit gebeurd) en Israëls wegjagen van de Arabische bevolking uit Palestina (op zijn minst uitermate overdreven beschuldiging) en zo voort.
En zelfs als dit rapport nu wat minder in de media wordt gebracht nu het aangeschoten wild blijkt te zijn, doet dat niets af aan een algehele mentaliteit. Een mentaliteit die de UN ertoe bracht Goldstone dit dubieuze onderzoek al maar te làten doen ! Een mentaliteit die de wereld ertoe dwingt om elke Israëlische actie onder de meest gevoelige microscopen te leggen en te onderzoeken vanuit het oogpunt: “Het zal wel schuldig zijn”. Een mentaliteit die de provocaties van de andere kant niet wil zien, die de doelbewuste moordpartijen van de terroristen vergoelijkt, die de onbedoelde burgerslachtoffers gelijkschakelt met de doelbewuste aanslagen op de burgerbevolking.
Triest. Maar blijkbaar onvermijdelijk. En wij allemaal hebben een gemeenschappelijke morele verantwoordelijkheid om een beetje meer helderheid te scheppen in deze situatie, al was het maar alleen al door te reageren op kranten- en tijdschriftartikels die het Israël-bashen tot een prioriteit hebben gemaakt, of tegen websites als ‘De Wereld Morgen’ die bijna dagelijks leugenachtige artikels over het Midden-Oosten plaatsen om Israël te beschuldigen van alle mogelijke wreedheden, die vaak alleen in hun fantasie plaatsvinden. De reactie van de heer Goldstone zou ons aan de rechtvaardigheid van deze standpunten moeten herinneren en ons moeten aanmoedigen om weerwerk te bieden op de plaatsen waar we dat kunnen.
