De onlangs overleden John Stott heeft ruim 50 boeken geschreven. Op 88-jarige leeftijd nam hij voor de laatste keer de pen ter hand en schreef het boek 'The Radical Disciple'. Dit artikel is een samenvatting van het eerste hoofdstuk van dit boek. Hij gaat moeilijke, beladen thema's niet uit de weg. Het eerste hoofdstuk illustreert dat treffend.
Radicaliteit
We hebben een dubbele verantwoordelijkheid naar de wereld om ons heen. Aan de ene kant moeten we leven, dienen en getuigen in de wereld. Anderzijds moeten we vermijden om zoals de wereld te worden. We mogen niet wegvluchten van de wereld, maar er ook niet gelijkvormig aan worden. Dat is één van de belangrijkste thema's uit de bijbel.
God roept ons op om 'anders' te zijn. Hij zegt "Wees heilig, want Ik ben heilig" (Lev. 11:45, 1 Petr. 1:15-16). En dit komt terug in de 4 grote onderdelen van de bijbel : de wet, de profeten, het onderwijs van Jezus en het onderwijs van de apostelen.
God roept ons op tot radicaal discipelschap, om radicaal anders te zijn van de cultuur rondom ons heen. Het is een oproep om een tegencultuur te ontwikkelen, waarin we een engagement aangaan zonder compromissen te sluiten.
Stott onderscheidt volgende seculiere trends, die ons als Christenen niet mogen kenmerken :
1. Pluralisme
Pluralisme : elke opvatting heeft los van andere opvattingen waarde en verdient daarom evenveel respect als andere opvattingen. Het verwerpt daardoor de aanspraak die Christenen maken op de waarheid en veroordeelt het tot complete arrogantie om anderen te bekeren tot iets wat slechts onze opvattingen zijn.
Hoe we daar dienen mee om te gaan? Met absolute nederigheid! Maar blijven de uniciteit en finaliteit van Christus bevestigen. Hij is de enige! De enige in verzoening, in opstanding, in het dragen van onze zonden, in overwinnen van de dood. Hij alleen kan ons, zondaars, redden.
2. Materialisme
Materialisme betekent dat we zo bezig zijn met materiële zaken dat we het ons wegtrekt van een geestelijk leven. Jezus verwittigde ons om geen schatten te verzamelen op aarde, maar in de hemel. Ook Paulus maant ons aan een levensstijl van eenvoud, vrijgevigheid en tevredenheid te ontwikkelen. Dat vanuit zijn eigen ervaring van tevreden te leren zijn in alle mogelijke omstandigheden (Fil. 4:11). Ook Job verwoordde het krachtig : "Naakt ben ik uit de schoot van mijn moeder gekomen en naakt zal ik in haar schoot terugkeren". Het leven is slechts een korte pelgrimstocht tussen twee momenten van naaktheid, laat ons dus licht reizen.
3. Ethisch relativisme
Overal om ons heen, vooral in het Westen, verdwijnen morele standaarden. Mensen stellen zich de vraag of er nog absoluten bestaan. Relativisme heeft de cultuur doordrongen en sijpelt ook de kerk binnen. Waar christelijke ethiek serieus genomen werd, werd het huwelijk beschouwd als een monogame, heteroseksuele, liefdevolle, levenslange relatie, en de enige God gegeven context voor seksuele intimiteit. We mogen wel stellen dat dit sinds de seksuele revolutie van de jaren '60 dit als erg relatief beschouwd wordt.
Als radicale discipelen kunnen we het daar niet mee eens zijn. Daarbij moeten we weliswaar niet halsstarrig zijn. We moeten nauwgezet zoeken hoe we in elke specifieke situatie bijbelse principes dienen toe te passen. Maar als Hij Heer is, dan hebben we niet het recht om onze vrijheden aan te passen, te manipuleren afhankelijk van onze persoonlijke voorkeuren. Ofwel kiezen we voor de manier waarop de wereld om ons heen leeft, ofwel van de geopenbaarde, goede en welgevallige wil van God.
4. Narcisme
Narcissus (in de Griekse mythologie) was een knappe jonge man die verliefd werd op zijn eigen reflectie in een vijver, er in struikelde en verdronk. Narcisme staat dus voor overdreven eigenliefde.
In de jaren '80 en '90 was de new age-beweging hot. Deze beweging daagde ons uit om onszelf te verkennen, om in onszelf te zoeken naar de oplossingen voor onze problemen. "We hebben geen redder nodig, we kunnen onzelf wel redden."
Die ideeën zijn ook in onze kerk binnengedrongen. Er wordt wel vaker gesteld wat we niet alleen van God en onze naasten moeten houden, maar ook van onszelf. John stott is hier duidelijk over : 'Sacrificing oneself in the service of oneself is clearly nonsense'. Zo betekent 'agape' liefde die zichzelf opoffert om de ander te dienen. God wil dat Zijn kerk een gemeenschap van liefde is, een gemeenschap die Hem aanbidt en elkaar dient. Leven is lief hebben. Zonder liefde valt de menselijke persoonlijkheid uit elkaar. Daarom zoekt iedereen naar authentieke liefdesrelaties.
Slot
Dit zijn 4 trends die de christelijke gemeenschap bedreigt. Hierin worden we opgeroepen tot radicaal anders zijn!
Geen pluralisme, maar een gemeenschap die staat voor de uniciteit van Christus
Geen materialisme, maar een gemeenschap gekenmerkt door eenvoud
Geen relativisme, maar een gemeenschap die God gehoorzaamheid
Geen narcisme, maar een liefdevolle gemeenschap.
Is Gods woord dan negatief in die zin dat het ons enkel vertelt wat we niet moeten zijn? Neen. Het is positief. We mogen zijn zoals Christus. Dat brengt ons bij het volgende hoofdstuk, en een nieuw artikel over enkele dagen.
