Een kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vraagt om herdruk.
Dat is een zin die we vroeger als klein manneke uit ons hoofd leerden om grappig uit de hoek te komen. Nu kwam ik zo’n zin tegen in de bijbel. In de Hebreeënbrief. Het is een iets langere zin.
“Nadat God voorheen vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had door de profeten, heeft Hij in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon, Die Hij Erfgenaam gemaakt heeft van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft. Hij, Die de afstraling van Gods heerlijkheid is en de afdruk van Zijn zelfstandigheid, Die alle dingen draagt door Zijn krachtig woord, heeft, nadat Hij de reiniging van onze zonden door Zichzelf tot stand had gebracht, Zich gezet aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogste hemelen.” (Hebreeën 1:1-3)
Kissable
Jezus is uiteindelijk de manier geweest waarop God ons duidelijk maakt wat Hij van ons vindt. Wat Jezus kwam doen liet ook de indruk zien die God van ons had. God heeft ons lief.. Hij vindt ons om te zoenen. We zijn het summum van Zijn schepping. He loves us.
En God sprak tegen ons doorheen engelen en de profeten op allerlei manieren. Bij Abraham kwam Hij op bezoek, bij Mozes sprak Hij vanuit een struik, bij Gideon was het een engel, Samuel hoorde een stem, Jozef had inzicht in dromen en Adam wandelde met God in de hof. God is betrokken en Hij toont dat ook. Maar elke toenadering van God was na een tijd blijkbaar niet zo indrukwekkend meer voor ons mensen. Elke keer liepen we weer weg van Hem… Naar een verloren hoekske.
Redbaar
Ik sprak daarnet ook over een indruk. Welke indruk had God van ons? Ik denk: Redbaar.
De mensen zijn redbaar. Elke keer als God tegen ons sprak was er een moment van bekering, of bemoediging om door te gaan, of gehoorzaamheid, enzovoort. God kan indruk maken. En dan ebt die indruk weer weg en gaan we onszelf weer belangrijker vinden. In ons verloren hoekske.
En toen sprak Hij tot ons door de Zoon! Jezus kwam Zelf naar hier om het allemaal nog een keer goed uit te leggen. Welke indruk lijken we dus bij God te zien? Redbaar! Wij mensen zijn blijkbaar de moeite om ten eerste tegen te spreken en ten tweede om Zelf bij langs te komen.
God werd mens
Jezus is de afdruk van Gods zelfstandigheid zegt de Hebreeënschrijver. Nu, hoe leg je dat uit? Je kan een brief schrijven naar iemand op je laptop en je kan die daar opslaan in een mapje. Zodra je dan besluit om de brief te printen heb je een afdruk. Iets tastbaars, als Jezus de afdruk is, zie ik daarin dat Hij tastbaar werd, Hij werd een mens van vlees en bloed.
Jezus is de erfgenaam van alle dingen. Maar ook Degene door wie alles is gemaakt. Die alles draagt door Zijn Woord! Dus Hij die alle tastbare dingen maakte en in Zijn bezit heeft, werd zelf tastbaar. Deel van Zijn eigen creatie.
God houdt van ons
God wil bij ons zijn en ziet dat ons “bij God willen zijn” het snel opgeeft en dat we liever bij onszelf zijn. Maar Hij laat niet los! Die mensen zijn redbaar: Als Ikzelf hun zonden reinig, als Ikzelf er nadrukkelijk voor zorg dat ze bij Mij kunnen blijven. Dan komt alles goed. Dan zijn ze te redden. Al moet Ik Zelf sterven. Het kan! Dat deed Hij. Nadrukkelijk, erg duidelijk. Gelukkig bleef Hij niet dood, maar hefte die Zelf ook op. Hij versloeg de dood, leeft en zit nu dus “aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogste hemelen.”
Een Afdruk, door een indruk. Veel nadruk! Geen herdruk, één Afdruk was genoeg.
Christus, de Zoon van God!
