De koers
Onze modderlaarzen zijn opgeborgen, de Europese voetbaldroom bijna helemaal verbrijzeld, dus het is hoog tijd dat het begint te kriebelen voor de koers! En kriebelen heeft het gedaan, bij mij alleszins toch. De koers in zo’n sport waar ik kippenvel van kan krijgen, zeker als er op het einde van het seizoen een jaaroverzicht komt waar je al die renners nog eens het beste uit zichzelf ziet geven om toch maar als eerste over de streep te fietsen, heerlijk! Dat heb ik bij voetbal niet, de koers is iets anders, een sport waar je mensen uren lang langs de weg ziet staan om de renners toch maar 2 seconden zien voorbij te komen. Want dat is het, in de verte zie je ze naderen tot ze er bijna zijn, zoef en ze zijn weer weg. Daarvoor heb je dan uren staan wachten maar ja als kind wil je dat toch wel eens mee hebben gemaakt!
Het moet geweldig zijn om als ploegleider, verzorger, organisator of journalist zo dicht bij de koers te staan. Ik hoop dat ik daar later als (eerste Belgische vrouwelijke) sportjournaliste mag rondlopen, in die mannenwereld waar er volgens mij veel meer gebeurt dan de wielerliefhebber op je tv of radio te horen krijgt.. .
De eerste koersen op Belgische bodem
Goed, terug naar de koers van gisteren. Waar Sint-Pietersplein in Gent de start- en aankomstplaats voor de eerste koers op Belgische bodem, zeg maar de échte start van het nieuwe seizoen. Tom Boonen werd, na toch wel enkele mindere jaren, weer als dé te kloppen favoriet naar voren geschoven. Die favorietenrol heeft hij weldegelijk waargemaakt, tot een paar honderd meter voor de sprint toch. Als student in Gent fiets ik vaak daar waar die aankomststrook gisteren lag, je voelde gewoon dat Tom Boonen te vroeg aanging, dat Sep Vanmarcke erover ging komen en de overwinnen op zak had. Een overwinning die hij trouwens dik verdiend had, daarom bij deze een welgemeende dikke proficiat Sep! (je weet nooit dat die mijn artikel eens zou lezen..!).
Vandaag is er al weer een nieuwe kans met Kuurne-Brussel-Kuurne, waarvan ik hoop dat het niet op een ‘Koninklijke sprint’, zoals men dat dan noemt, gaat uitdraaien. Ik hou niet van koersen waar een groepje wegrijdt en dan op 5 km van de streep terug wordt ingehaald om daarna de wedstrijd te laten beslissen door een sprint. Nee, er moet gekoerst worden! Geen rekenkundig werk door ploegleiders om het toch maar tot een sprint te laten komen, gewoon koersen, aanvallen en nog eens aanvallen, de koers hard maken! Ook al is aanvallen en nog eens aanvallen misschien niet de beste tactiek om een koers te winnen, het is leuker om naar te kijken. Ik ben benieuwd wat het gaat geven deze namiddag!
Aan voorbeschouwingen en pronostiekjes doe ik niet mee, dat laat ik liever over aan de gespecialiseerde koerskenners die u allen kan vinden op www.sporza.be!
