Geen Armstrong in de Giro? Het ziet er naar uit na zijn rechtersleutelbeenbreuk in de Ronde van Castilië. Een grote streep door de rekening van The boss. Ik moet toegeven dat ik nooit echt een grote Armstrongfan ben geweest. Ik was in de Tour de France zeven jaar lang een fanatieke supporter van zijn uitdager(s), maar ik bleef zeven jaar op mijn honger zitten. Ieder jaar had ik weer grote verwachtingen, maar voordat Ullrich op wedstrijdgewicht was, stond Armstrong met x-aantal minuten voorsprong buiten bereik.
Ik was eigenlijk wel tevreden toen in september vorig jaar bekend raakte dat Armstrong opnieuw op de fiets sprong. Ik heb hem de afgelopen jaren toch wel gemist in de Tour. Van winnaars als Perreiro (of was het nu Landis?) en Sastre word je nu niet bepaald vrolijk. Daartussenin won het rastalent Contador in 2007, maar veel bevrediging gaf dit nu niet aangezien hij er iedere bergrit volledig werd afgereden door de van doping verdachte en later uitgesloten Rasmussen. Eindelijk nog eens een spannende Tour dus waarin we Armstrong hopelijk eindelijk eens onderuit zien gaan!
Toch moet ik zeggen dat mijn houding naar Armstrong wat is veranderd. Ik vond het altijd maar een arrogante Amerikaan die op de één of andere manier de dopingtesten altijd te slim af was (heel Bijbelse houding van mij trouwens!). Zijn motivatie om opnieuw te gaan koersen, is niet om de Tour voor een achtste keer te winnen. De achterliggende beweegreden is om het kankerprobleem wereldwijd aan te kaarten. Hij wil dit doen door middel van zijn bekendheid.
Ik moet opnieuw toegeven dat ik hem er stiekem wel van verdenk om het voor een deel toch voor de aandacht voor zijn persoontje te doen. Als ik echter logisch nadenk, moet ik concluderen dat dit niet veel ‘sense’ heeft. Je zou maar gek zijn om je status van halve legende op te geven en je opnieuw als mens te vertonen, als je alles hebt gewonnen en al drie jaar niet meer in competitie hebt gekoerst. Ik heb altijd veel respect voor mensen die met hun talenten proberen om zich in te zetten voor hun omgeving. Een sporter zit daarvoor natuurlijk in de ideale positie.
Ik kan dus enkel maar besluiten dat ik hoop dat zijn breuk meevalt en dat hij snel weer op de fiets zit. In de Tour zal ik waarschijnlijk onbewust toch weer stiekem tegen hem supporteren, toch zeker als hij zich weer van zijn onmenselijke kant toont, maar zijn terugkeer kan ik alleen maar toejuichen!
