De eerste TRON-film (1982) werd positief beoordeeld door de recensenten, maar het was geen overweldigend succes bij het grote publiek. Het verhaal vertelt over een computerprogrammeur, Flynn, die in de computerwereld gezogen wordt en daar de strijd aan moet gaan met "MCP", Master Control Program. Alle programma's zijn namelijk personages en MCP wil de volledige dominantie over "the grid", het netwerk, krijgen.
Het klinkt een beetje nerdy en dat is het vast ook, maar TRON was erg vooruitstreven. Dat kun je op verschillende manieren zien. Flynn speelt bijvoorbeeld erg graag pc-games en er is in de film een 3D-spel te zien. Dat zou pas écht bestaan 12 jaar later. Daarnaast is het een van de eerste films die echt gaat nadenken over de plaats van technologisering in onze maatschappij, want MCP krijgt niet enkel de digitale wereld onder controle, hij heeft ook een grote impact op de echte wereld. Zeker de moeite om eens te bekijken, al moet ik meteen waarschuwen dat de beelden een beetje belachelijk zullen overkomen omdat de technologie om de eerste TRON te filmen duidelijk verouderd is.
Vader en zoon
Genoeg over TRON. Onlangs verscheen het vervolg hierop, TRON: Legacy. Na Flynns strijd in de digitale wereld, komt hij terug in de gewone wereld terecht. We pikken terug op een tiental jaar later als Flynn een zoon heeft en hij plotseling spoorloos verdwijnt. Dan springen we weer een twintigtal jaar vooruit. Sam (de zoon) is een rebelse jongeman met een heel imperium onder zich (het bedrijf van zijn vader), maar dat laat hem koud. Tot de zakenpartner van zijn vader een bericht van Flynn krijgt. Sam gaat naar de leegstaande speelhal van zijn vader en wordt daar in het netwerk gezogen. Daar is opnieuw chaos. Flynn had namelijk een programma gemaakt (Clu) om orde te brengen. Dat programma heeft echter de macht gegrepen en doe wat MCP deed in de eerste film, maar nog een stapje erger: hij wil de hele "user"-wereld gaan veroveren. Sam wil daar een stokje voor steken.
Oor en oog
Toegegeven, TRON: Legacy heeft niet zo'n strakke verhaallijn. Er gebeuren niet veel onverwachte zaken. Het plot is dus erg voorspelbaar. Maar dat hoeft niet te betekenen dat de film mij niet kon entertainen, au contraire. Een paar zaken sprongen er echt uit. Ten eerste, de heerlijke muziek. Het duo Daft Punk was erg nauw betrokken bij de productie van de film en dat is te merken. De soundtrack past perfect en ondersteunt de film gigantisch. Dat Daft Punk op een fuif in de film ook daadwerkelijk draaien, was een leuke touch (ze deden dat trouwens blijkbaar ook vaak tijdens het maken van de film: draaien voor de cast en crew).
Het tweede overweldigende aspect is het grafische. TRON spreekt visueel tot de verbeelding. Het is niet eenvoudig om een publiek mee te zuigen in een omgeving die niet herkenbaar is, maar de grafisch vormgeving is zo adembenemend dat dit vlot gaat. Een ander woord dan "strak" kan ik niet direct vinden. De vechtscènes en races in de film zijn gewoonweg af (en daarvan mochten er wat mij betreft heel wat meer in gezeten hebben). TRON is dus heel erg letterlijk een "mooie" film.
En die twee zaken geven voor mij absoluut de doorslag. De verhaallijn trekt op niet veel, de dialogen zijn redelijk zwak (al spat Jeff Bridges zoals gewoonlijk weer van het scherm en meende ik even The Dude te zien), maar de film is tegelijk een plezier voor oog en oor en daarom krijgt hij dan ook een erg positieve beoordeling. Zeker gaan bekijken.
Score: 3,5/5
TRON: Legacy - Joseph Kosinski (Disney, 2010)
http://www.imdb.com/title/tt1104001/
