Een week na het karakterweekend... Wat een tocht… wat een weekend.
Donderdag was het zover: 350 musketiers verzamelden zich voor een tocht door de Schotse hooglanden. Meteen begonnen we met de ‘silent-walk’, in stille optocht trokken we een uur doorheen de bossen. We mochten God aanbidden en leren uit het leven van Mozes.
Vrijdagochtend vroeg in de morgen begonnen we aan een GPS-tocht die ons hoger de hooglanden in zou brengen. Twee dagen, 70km wandelen, door zon, hagel, sneeuw en storm.
Zaterdag hoorden we dat we door de storm gedwongen werden dezelfde weg terug te gaan: “Weer door die rotvallei?” “Was er geen makkelijkere weg?” Ik weet niet waar de kracht vandaan kwam (of eigenlijk ook wel…) maar aan hoog tempo gingen de kilometers voorbij. God betoonde Zijn trouw: na twee uur kwam de zon er door; “Dank u Heer”. Acht uur later kwamen we terug aan op het basiskamp. Nadat ons team samen avondmaal gevierd had, kregen we nog één uitdaging. Daar leerden we wat “smachten” is.
Uiteindelijk mochten we het uitroepen naar God en Zijn heerlijkheid aanschouwen. We mochten Het zien: in de natuur, in onze familie en vrienden, onze vrouwen en kinderen (voor de getrouwden) en bovenal in Gods grote trouw aan ons allen betoond dat weekend.
Zondagmorgen sloten we dankbaar af met een kerkdienst waar mannen getuigden van wat God gedaan had. Bijzonder hoe God mannen had veranderd in één weekend.
Geestelijk:
Geestelijk gezien is het een bijzonder weekend geweest. Vrijdag, toen we de Larig Ghru (de vallei) in gingen, waren een aantal mannen in ons team al behoorlijk kapot. Door de sneeuwstorm was het erg zwaar. We zijn toen samen gaan bidden, ons team werd een echt team en God gaf nieuwe kracht. Vijf kilometer voor het einde zat ik er zelf ook erg door en vroeg ik God waarom ik naar Schotland moest. Ik was met verwachting gekomen om Hem te ontmoeten. Moest ik daar dan echt zo diep voor gaan? Moest ik misschien sterven? Toen sprak God met mij en hoefde ik me ook niet groot te houden… Hij liet me zien hoe diep Jezus is gegaan, zoveel dieper dan dat ik op dat moment ging. Nieuwe kracht en moed gaf Hij op dat moment.
Zaterdag werd voor mij een les in afhankelijkheid. Ik had zelf niet de kracht die vereist was. Het is erg zwaar en pijnlijk geweest, maar gaf God de kracht. Kapot maar gelukkig kwamen we aan op het basiskamp. God had me leren doorzetten, maar bovenal hoeveel groter Zijn trouw en liefde is voor iedereen die Hem mag kennen.
Zoveel meer…
Er is nog zoveel meer te vertellen maar als je een man bent wil ik je eigenlijk uitdagen dit avontuur zelf eens aan te gaan en een musketier voor de Koning te worden. Je zult een zwaar avontuur tegemoet gaan, maar MET Hem. En het zal je leven veranderen! Voor de Koning.
