Wat vooraf ging:
Wachten met seks, euhm...
Groeien in Eros, Phileo & Agapé
Seksualiteit is zo mooi, zo kostbaar, zo speciaal, dat het thuis hoort binnen een kader van veiligheid en geborgenheid. Binnen een kader van zekerheid en trouw.
Daarom geloof ik dat de seksualiteit (hier duidelijk bedoelt als de intieme daad) thuishoort binnen het veilige kader van een huwelijk.
Ik ben God enorm dankbaar dat in mijn verkeringsrelatie met Fokkeline vriendschap centraal mocht staan.
Samen mochten we bouwen aan een sfeer van geborgenheid en veiligheid. De ander de ruimte geven om elkaar te leren kennen. Ontspannen dingen doen met elkaar, wandelen, elkaars passies delen, zoals op kamp gaan, winkelen, enz. Werken aan wederzijds vertrouwen, elkaars karakter ontdekken, maar vooral veel praten met elkaar, praten over onze achtergrond, onze dromen en verlangens, onze pijn en verdriet, onze vreugde en strijd.
Het klinkt misschien vreemd, maar Fokkeline en ik hebben elkaar in de verlovingsrelatie pas voor het eerst een zoentje op de mond gegeven, we hebben elkaar niet gestreeld op intieme plekken, of elkaars lusten opgewerkt. Het was zo speciaal om eerst als vrienden elkaar te leren kennen. Wil dit zeggen dat er geen seksuele beleving was tussen ons? Natuurlijk was die er! Wat hebben we genoten van de wandelingen hand in hand. Van het samen zitten naast elkaar op een bankje. Het uitzien naar de lichamelijke eenheid die we binnen het huwelijk zouden mogen beleven.
Ik vergeet nooit meer de zin die ik las in een boekje van Walter Trobisch:
“Ware liefde is, wachten om lichamelijk één te zijn, tot we elkaar een veilig en geborgen kader van trouw en toewijding kunnen geven.”
Wordt vervolgd...
© Fotografie: Nienke Thomas
