Van ‘s morgens vroeg was ik de deur uit, dus ik hoorde het pas toen ik in de namiddag met een vriendin in het park zat. Busongeluk. Kinderen. Dood. Ik was verbaasd, maar niet meer dan dat. Tot de realiteit ’s avonds langzaamaan begon binnen te sijpelen. Beelden voegden zich bij woorden. Getuigenissen van ouders. Huilende kinderen die naar hun school wandelen. De Sint-Lambertusschool ligt op vijf minuten afstand van mij thuis. God.
Wat kan ik doen?
En dan komt de vraag: wat kan ik doen? Bijna afgestudeerde leerkracht, christen, vlakbij. Er moet toch iets zijn dat ik kan doen. Ik denk dat iedereen die een opvoedende functie heeft op dit moment zeker iets kan doen: er zijn voor de kinderen rondom jou die misschien met angsten, pijn of vragen zitten na deze tragedie. Het is nu aan ons om gepast te reageren. In dit artikel wil ik opvoeders een paar tips aanbieden vanuit mijn opleiding om hier mee om te gaan.
Beschikbaar zijn
Dit is heel belangrijk. Kinderen moeten voelen dat ze met hun vragen en gevoelens bij jou terecht kunnen. Geef hen ruimte en middelen om hun gevoelens uit te drukken. Aanvaard de uiteenlopende reacties die kinderen hierop hebben. Sommige kinderen kunnen hiermee zitten, maar willen er nu nog niet over praten. Het is belangrijk om als opvoeder te tonen dat je er bent voor hen op het moment dat ze hier klaar voor zijn. Dring niets op, maar toon dat het mogelijk is.
Eerlijk zijn.
Als kinderen vragen stellen, geef dan een eerlijk en duidelijk antwoord. Ook al wil je hen beschermen, ook al is het een heel moeilijke vraag, hun fantasie is vaak erger dan de werkelijkheid, dus je doet hen een plezier met heldere info te verschaffen.
Verwerkingsmogelijkheid voor leerkrachten
Een suggestie die ik vandaag van mijn leerkracht kreeg en die je in je klas kunt toepassen: begin de dag met een gesprek waar er ruimte is om over de gebeurtenissen te spreken, eventueel aan de hand van krantenkoppen. Steek daarna een kaarsje aan en leg er een boekje bij waar de kinderen hun gevoelens kunnen opschrijven of tekenen. Je kunt nog vele andere verwerkingen aanbieden door bijvoorbeeld samen iets te maken voor de slachtoffers, briefjes te schrijven, een stiltemoment te houden, ...
Dood, waar is je angel?
Ben je leerkracht protestantse godsdienst of christelijke ouder, laat de kans dan niet voorbij gaan om de kracht van Jezus’ dood en verrijsenis te betrekken op deze gebeurtenis. Het is een moment waarbij we geconfronteerd worden met sterfelijkheid, met een gebroken wereld. Vertel kinderen dat God dit heel erg vindt en dat Hij niet wilt dat iemand sterft, maar het eeuwig leven voor iedereen verlangt. Zijn Zoon is gestorven om de dood te verslaan! Je kunt de vers: “Dood, waar is je angel?” citeren en praten over de geweldige plaats die de Heer voor ons voorbereid als we in Hem geloven.
Bid
Bid samen met de kinderen voor de slachtoffers, de ouders, en ons land, dat in al zijn welvaart gedwongen wordt te kijken naar de pijnlijke werkelijkheid waarin wij ons bevinden. Een werkelijkheid waar we elk moment kunnen doodgaan. Bid dat God tot elk gebroken hart zal spreken en dat vele mensen zullen inzien dat de redding die Jezus brengt geen leuke extra is, maar een intense noodzaak in een gebroken wereld.
Meer info over pastorale zorg voor kinderen bij rouw: http://www.pastoralezorg.be/750/themas/lijden/pastoraat-kinderen#zwitserland
En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan:‘De dood is opgeslokt en overwonnen. Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel?’ De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.
1 Kor 15: 54-57
