Het Xnoizz Flevo festival staat als festival natuurlijk bekend om zijn muziek, maar dat is maar een deeltje van alles wat er te vinden is. Behalve optredens hebben we lezingen, discussies, workshops, honderdeneen winkeltjes, en ga zo maar verder... Naast de podia is het festival bezaaid met tientallen tenten, tentjes en stalletjes, waarin er vanalle dingen gebeuren, veel meer dan je zou doorhebben.
Wat er allemaal gebeurt was mij ook niet altijd even duidelijk. Zo kwam ik op een bepaald moment ’s nachts voorbij een tent vanwaaruit een vreselijke kitcherige house-versie van een of ander opwekkingslied weerklonk waar een hoop mensen op aan het shaken waren voor hun stoeltjes. Ik heb nooit geweten waarin dat kaderde, maar een dance-podium was er zeker niet in die tent...
De christelijke subcultuur
Een festival als Flevo bezoeken is een volledige immersie in de (evangelisch-)christelijke subcultuur, waarin, net zoals met de muziekstijlen op de podia, zo ongeveer alles te vinden is in een christelijke versie. Zo ongeveer eerste wat je tegenkomt als je het festival opkomt is een stalletje van Adaja, 'trendy' christelijke sieraden, in roze en paarse. Wat verder zijn er christelijke jongerenmagazines, christelijke studentenclubs, pro-Israel-bewegingen, en christelijke kledingwinkeltjes, als zoiets al kan bestaan. En als zoiets niet bestaat dan noemen we ze maar ‘grace invaders’ om toch een christelijke relevantie te hebben zeker... Zo is er ook de Xnoizz-radio, die midden op het terrein een gigantisch ding heeft staan vanwaar ze uitzenden.
Ook in de tientallen stalletjes die zaterdag alle mogelijke dingen aanbieden is de afwisseling groot. Er zijn evangeliserende acties, bijbelscholen uit verschillende richtingen, christenen voor Pakistan, Taizé, christelijke homo-bewegingen enerzijds en anderzijds mensen die homo’s zouden afhelpen van hun geaardheid als ze de kans kregen, christelijke manga-strips, christelijke gadgets, en noem zo maar op. Je zou bijna christelijke nagelknippers en christelijke jachtgeweren verwachten...
Theater en cabaret
Behalve de muziek zijn er nog andere podiumkunsten die een plaats hebben. Theater en cabaret zijn ook vertegenwoordigd. Zo was er bijvoorbeeld de nieuwe theatershow van onze Vlaamse trots Jo de Rijck, en een cabaretier die een programma bracht dat ‘Tim zingt’ heette, en dat aan de aanschuifrij te zien heel populair was. Ook was er het live-programma van de satirische christelijke site goedgelovig.nl. Alleen al het volgen van al deze programma’s kan al een half festival vullen, zonder dat je een noot muziek gehoord hebt...
Lezingen, workshops en seminars
Voor de meer serieuze en intellectuele mensen onder ons zijn er ook een hoop seminars, lezingen en workshops, die in verschillende tenten doorgaan waarvan de grootste logischerwijze ‘het seminarie’ is genaamd. Ik heb daar zelf een heel interessant panelgesprek met doe-het-zelf kunstuiting meegemaakt, en naar het schijnt heb ik iets gemist aan de lezing over het Koninkrijk van God die er daarvoor samenging.
Qua workshops was er een enorme afwisseling, van praktische creatieve dingen als vilten en kleren maken tot songwriting, meditatie-oefeningen en dergelijke.
Gebed en samenkomst
Natuurlijk zou het geen christelijk festival zijn zonder gebed en samenkomsten. De zondag van het festival is zelfs helemaal voorbehouden aan een grote ‘outburst’ samenkomst om het weekend mee af te sluiten. Maar ook doorheen de week zijn er samenkomsten en gebedsmomenten, er is zelfs een tent die dorpskerk genoemd wordt. Deze samenkomsten zijn niet alleen standaard evangelisch van aard, maar ook waren er bijvoorbeeld een aantal taizé-vieringen.
De conclusie is dus dat, zelfs al is het Flevo-festival vooral bekend als een muziekfestival, je makkelijk je tijd vol zou kunnen krijgen zonder één noot muziek op de podia te horen...
