Een tijdje geleden moest ik het vliegtuig nemen. Zes uur vliegen! Saai. Op een gegeven moment begon ik een gesprek met mijn buurman en ik was enthousiast toen hij mij vertelde dat hij uit Nederland kwam. Ik had een nieuw slachtoffer om Nederlands mee te oefenen! Ik vertelde hem over mijn werk als geluidstechnieker en dat ik meewerk in een jeugdorganisatie. Op het einde van de vlucht zei hij tegen mij: “Als je over geluidstechniek spreekt, dan stralen je ogen echt. Dat is je droomberoep. Geef die droom nooit op.” Ik moest lachen. Hij moest eens weten hoe vaak ik die droom in het verleden al heb moeten opgeven.
Op weg naar een nieuwe droom
Toen ik als geluidstechnieker in Engeland voor een zendingsorganisatie werkte, begon ik om verschillende redenen te dromen voor en over België. Maar als ik naar België zou gaan, zou ik mijn droom om een goede geluidstechnieker te worden moeten opgeven. In België zou ik met mensen willen samenwerken, met de jeugd. Als geluidstechnieker zijn er niet zo veel mogelijkheden op dat vlak. Ik herinner me nog goed hoe ik er lang met God over gediscussieerd heb of het goed is om geluidstechniek op te geven. Zou ik die droom eigenlijk wel willen opgeven? Een nieuwe gedachte kwam in mij op: wat als God mij naar een nieuwe droom wil leiden en als hij mij vraagt om daarvoor mijn oude droom aan hem terug te geven? Mijn droom opgeven? Was het maar zo eenvoudig! Weet God dan niet dat die droom een deel van mijn identiteit geworden is? Hoe kan ik dat zomaar opgeven? En als ik die droom opgeef, is er dan nog een kans dat ik hem ooit terugkrijg? Een heleboel vragen.
Dat proces duurde bijna een jaar; een jaar lang discussiëren met God en met mensen. Uiteindelijk maakte ik mijn koffer in Engeland en vertrok naar België. Op de dag dat ik Engeland verliet, liet ik ook mijn droom over geluidstechniek achter. God heeft me naar een nieuwe droom geleid. Toen gebeurde er iets geks. Telkens weer kreeg ik de kans om toch achter een mengpaneel te staan. En opeens werd de droom over geluidstechniek een instrument waarmee ik mijn nieuwe droom, jongerenwerk, kon bereiken.
God is ook een dromer
Wat is nu de moraal van het verhaal? God is een dromer. Het maakt hem blij als wij bereid zijn om zijn dromen te dromen. Gods dromen dromen betekent niet dat ze helemaal zonder problemen werkelijkheid zullen worden. De droom die we nu dromen zal ons naar een grotere droom brengen, als we het een kans geven.
Soms vind ik het niet makkelijk om te dromen. Soms ben ik bang om deze dromen aan God te geven. Soms geef ik dromen op, omdat ze te groot lijken. Maar in al die dingen weet ik toch zeker dat God de schepper van dromen is en dat hij hoopt dat we meer dan een passieloos leven zonder betekenis zullen leiden. Er is zeker moed voor nodig om zo een leven te leiden en soms houdt wat we doen voor de mensen om ons heen geen steek. Maar niets zou ons ervan mogen weerhouden om met God te dromen en om zo te leven als hij het voor ons hoopt.
