Ja, het is waar. Ik heb al heel lang geen artikel meer geschreven over het thema hoe het is zendeling te zijn. Waarom? Goede vraag. Het leven is gewoon geworden. Ook als je zendingswerk gaat doen, kan het gebeuren dat je “het dagelijkse leven” ontmoet. In de afgelopen twee maanden zat ik echter niet meer in het dagelijkse leven. Ik ben twee maanden in Duitsland geweest. Tegenwoordig noem je zo iets “Home Assignment”. Je krijgt van je zendingsorganisatie tijd om vrienden te ontmoeten, tijd met je familie door te brengen, tijd om van je werk te vertellen en tijd om na te denken. En ik heb veel nagedacht over wat het betekent om zendeling te zijn. Ik heb dus weer veel te vertellen.
Mijn gedachten gingen alle kanten op. Ik dacht na over mijn dromen voor België, over mijn plannen voor de nabije toekomst, over de verre toekomst, over belastingsystemen en ziekenfondsen, over God en of ik met mijn zendingswerk eigenlijk nog goed bezig ben. En ik dacht na over “thuis zijn”. Ik besefte dat ik al lang niet meer zo gemakkelijk kon zeggen waar mijn thuis is.
Thuis in Duitsland
Ik keek echt uit naar de tijd in Duitsland. Ik wilde oude vrienden weer terug zien, mensen die ik al vijf jaar niet meer heb gezien. Ik wilde op mijn gemak familie bezoeken, babbeltjes met mijn beste vriendin van toen hebben en me door mijn moeder weer goed laten verwennen.
In Duitsland aangekomen was ik gefascineerd van mijn gevoelens. Opeens was alles zo normaal. De mensen, de dingen om mij heen, het hele leven! Opeens voelde ik me veilig. Ik moest me niet meer constant afvragen hoe ik me in deze cultuur moest gedragen. Hier wist ik hoe het leven werkt. Overal waar ik naartoe ging werden herinneringen wakker. Daar heb ik leren fietsen, hier stond ik uren wachtend op de schoolbus. Kleine herinneringen, die elke plaats tot leven brengen.
Toch realiseerde ik me snel dat ik steeds aan het verleden dacht. Als iemand me vroeg wanneer ik weer terug naar Duitsland verhuis, dan keek ik hem vreemd aan. Waarom zou ik terug naar Duitsland verhuizen? Duitsland is mijn thuis toch niet!
Momentje … Duitsland is niet meer thuis? Hoe kan dat nu? Hoe kan een land, waar je 22 jaar van je leven hebt doorgebracht, niet je thuis zijn?
Thuis in België
Nu ben ik weer terug in België. Eindelijk thuis, waar mijn nieuwe vrienden op me gewacht hebben tot ik terug kwam. Waar ik soms nog niet zo goed weet hoe het leven werkt en ik soms nog hulp nodig heb om mijn weg door het dagelijkse leven te vinden.
Misschien is het echt zo. Ik zal voor altijd twee thuislanden hebben. Eén thuis zal ik altijd in Duitsland hebben omdat ik er ben opgegroeid en daar mijn familie en herinneringen heb. En één thuis heb ik in België. Een thuis waar ik voor heb gekozen. Waar ik nog niet zo veel herinneringen heb, maar wel een toekomst.
Het voelt wel een beetje raar dat ik me in twee landen thuis voel, en toch is dat een realiteit voor een zendeling. Uiteindelijk is het maar een goed teken. Ik zou me hier niet thuis voelen als ik niet wist dat ik hier op het juiste plek ben.
