Onschuldig lijden is een belangrijk thema in de vasten. We denken in het bijzonder aan wie nood lijden in de wereld en bidden voor hen, we geven geld of staan in woord en daad naast wie lijden in onze omgeving. En we leven toe naar Goede Vrijdag, waarop we herdenken hoe Jezus Christus als onschuldige geleden heeft tot aan "de dood, ja, de dood des Kruizes."
Moord
Onschuldig bloed vergieten wordt vanaf de eerste pagina's van de bijbel als een zwaar misdrijf beschouwd, waar God zelf niet onbewogen onder blijft. Hij roept Kain ter verantwoording voor de moord op zijn broer omdat zijn onschuldige bloed vanuit de aarde naar hem schreeuwt. Wie onschuldig bloed vergieten, verdienen de zwaarste straf: de dood of, al bijna even erg, volledig uit de gemeenschap worden gestoten – een levenslange gevangenisstraf.
Vergeving ipv oordeel
Met dit in het achterhoofd, klinken de woorden van Jezus aan het kruis sterker dan ooit. In het midden van zijn lijden en in afwachting van de dood smeekt hij tot zijn Vader: "Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen." Terwijl zijn onschuldige bloed op de aarde valt, pleit hij voor vrijspraak, vergeving, voor wie hem dit lijden aandoen en zo bloedschuld en Gods oordeel op zich laden.
De andere (hogere) weg
Het zien van onschuldig lijden van anderen brengt ons tot gevoelens van woede en pijn en een verlangen naar bestraffing en wraak. Dat ingebakken rechtvaardigheidsgevoel weerspiegelt de stem van de heilige God naar Kaïn toe en is onmisbaar voor elk streven naar een betere wereld. Jezus leert ons echter dat er een weg is die nog hoger voert. Wie onschuldig lijdt – en moeten we zeggen: enkel wie zelf onschuldig lijdt? – kan pleiten voor vergeving voor wie haar oneerlijk behandelen. Dit is niet altijd een haalbare kaart, maar hoe meer we dit ideaal handen en voeten geven in ons leven, hoe meer we een glimp van de kracht van de gekruisigde Christus zien én laten zien... en hoe meer het perspectief op de opgestane Heer geopend wordt, voor onszelf en voor anderen.
