“Het begint harder te waaien, al snel komen er witte schuimkoppen op het meer. De boot deint wild op de golven. Langzaam maar zeker komt er steeds meer water in de boot. De discipelen proberen uit alle macht het water uit de boot te gooien, maar het gaat te snel. De boot kraakt, het zeil scheurt bijna. De discipelen zijn ten einde raad. Ze beginnen te roepen, te schreeuwen….Jezus…..JEZUS ?!?”
Als je in de storm zit kun je je voelen als een klein scheepje. Alles lijkt je te overkomen. Ben je net bijgekomen van de eerste golf die binnen sloeg, krijg je de volgende al weer over je heen. Je probeert de situatie te begrijpen maar komt er niet uit. Alles wat je dacht te weten werkt niet. Je wilt wel geloven dat God goed is, maar…waarom gebeurt dit dan?
Wat je dan nodig hebt, is een anker. Iets waarmee je stuurloze scheepje nog enigszins op zijn plaats blijft. Iets ook dat je geloof op de plaats houdt. Paulus geeft ons zo’n anker: “het kruis”. In 1 Korintiërs 2:1-5 schrijft Paulus dat hij, toen hij Korinthe bezocht niets anders verkondigde als de gekruisigde Jezus, zodat het geloof van de Korintiërs niet op menselijke kennis steunde maar op de kracht van God. Die kracht van God zien we in Jezus die aan het kruis hing, stierf en weer is opgestaan. Het lijkt een cliché antwoord, en misschien is het dat ook wel. Je zit nog steeds midden in de storm, en je problemen worden er niet ineens door opgelost. Mooi dat Jezus 2000 jaar geleden gestorven en opgestaan is maar wat heb ik daar nu aan?
Die kracht die wij zien in het kruis zal er niet voor zorgen dat onze problemen ineens zijn opgelost, dat de storm ineens gaat liggen en de zon begint te schijnen. Maar wat het wel laat zien is dat we erop mogen vertrouwen dat God ons bootje niet laat zinken. Hoe vaak beseffen we dat, dat God ons werkelijk niet laat zinken? Hoe vaak besef ik het ? Ja, als het goed met me gaat kan ik het makkelijk zeggen. Maar in de storm? Als ik naar mijzelf kijk zie ik dat ik vaak bang ben om overboord te slaan. Dat ik net als de discipelen schreeuw ik om hulp, dat ik boos wordt…waarom Heer ?!
Op die momenten probeer ik te kijken naar het kruis, niet voor een directe oplossing maar om te zien dat God alles onder controle heeft.
I was sure by now, God, that You would have reached down
and wiped our tears away,
stepped in and saved the day.
But once again, I say amen
and it's still raining
as the thunder rolls
I barely hear You whisper through the rain,
"I'm with you"
and as Your mercy falls
I raise my hands and praise
the God who gives and takes away.
Chorus:
And I'll praise you in this storm
and I will lift my hands
for You are who You are
no matter where I am
and every tear I've cried
You hold in your hand
You never left my side
and though my heart is torn
I will praise You in this storm
Bij het kruis, dat is waar God tegen ons zegt…”Ik ben met je, Ik laat jou boot niet zinken, met mij kom je door de storm”
